Een ontmoeting met Claudio Ciabochi de uitgever van de zeer handige le Guide in Tasca of pocketgidsen (enkele ook in het Engels verkrijgbaar), bracht ons naar een bijzondere plek in Jesi, de palazzo Bisaccioni. Ooit vormde Jesi een belangrijk graafschap in le Marche waarbij de belangrijkste adellijke families een palazzo in Jesi bezaten ,zo ook de familie Bisaccioni.
Aangekomen bij het paleis, bellen we aan. Een sympathieke jongedame opent de deur en stel zich voor als onze gids voor de rondleiding. Ons bestaat uit mijn man, mijn schoonouders en ikzelf. Het palazzo dateert uit de 16de eeuw en alleen het wapenschild en de deuromlijsting aan de buitenkant herinneren aan deze periode. Want alles wat we nu zien stamt uit de 19de eeuw tijdens de gedaanteverwisseling van privéwoonst voor adellijke families tot eerste spaarkas van Jesi.
We beklimmen de statige trap, bewonderen de glas- in- lood ramen uit de jaren 50 met de wapenschilden uit elke gemeente met een filiaal van deze spaarkas . In 1992 splitste de bank zich in afdeling Bankzaken en Stichting voor cultuurpatrimonium. Het bankwezen verhuisde naar elders en de stichting bleef de palazzo aanhouden. In de loop der jaren financierde het o.a. restauraties van belangrijke kunstwerken waarvan sommige in een zaal van het palazzo zijn ondergebracht. Kostbare iconen staan letterlijk en figuurlijk in een bankkluis tentoongesteld.
Ons oog valt op 2 schilderijen die echt Vlaams aandoen. Geen religieuze figuren maar volkse mensen die samen musiceren. De gids legt ons uit dat deze Marchigiaanse schilder waarschijnlijk in contact kwam met de Bambocciati, Vlaamse/Nederlandse schilders in Rome die hun Italiaanse collega’s beïnvloedden met hun schilderijen met alledaagse thema’s.
Het is zondag, de kantoren van de Stichting onbezet en dus krijgen we de eer om de kantoren te bezoeken, ingericht met het gepaste meubilair uit de de 19de eeuw. We kijken onze ogen uit. Soms worden hier lezingen gehouden of verandert de prachtige ruimte in een balzaal voor 19de eeuwse balfestijnen.
Maar we kwamen eigenlijk voor iets anders, de oude bankkluis. Want in tegenstelling tot de meeste banken die ofwel verhuisden en hun gebouwen verkochten of hun kluizen moderniseerden , bleef de bankkluis- zaal ,daterend uit 1950, in het palazzo intact. Een nostalgische trip voor mijn schoonmoeder, daar zij immers in de jaren 50/60 in een bank werkte.
Oude rekenmachines getuigen hier van de eerste stappen in de moderne wereld. We bezichtigen de privéruimtes waar de eigenaar zijn/haar bezittingen kon nakijken, het bureau van de bewaker die de eigenaars de 2de sleutel overhandigde om überhaupt de kluis te kunnen openen.
Wie bank zegt, impliceert geld, een hele verzameling historische munten en bankbiljetten herinneren ons aan de tijd vòòr de euro.
Had de bewaker je per ongeluk opgesloten, geen paniek ! Een ontsnappingsgat bood de mogelijkheid om toch na de sluitingsuren de kluis safe te verlaten. Men moest wel enigszins lenig zijn om hierdoor te kruipen.
Onze portemonnee is weliswaar even vol of leeg als bij het begin van ons bezoek, maar we ontdekten weeral een origineel museum.
Het leuke is dat het elke dag geopend is, ook op zondag !!!!!! Van 9.30-12.30 en van 15.30-19.30. Voor uitzonderingen op deze openingsuren raadpleeg hun site.
0 reacties