De regio Marche organiseerde zijn wandel/fotodag deze keer in de badplaats Porto Recanati. Elke, onze Duitse medeblogster, was nu ook van de partij. We parkeerden probleemloos op een gratis parking iets buiten het centrum en bereikten het punt van afspraak. Hier maakten we meteen kennis met de andere deelnemers, waarvan eentje zelfs onze Duitstalige blog trouw opvolgde; Een Marchigiaanse die opgroeide in Stuttgart !
Na de groepsfoto en die met de Ambassadors van de Marche (waartoe wij nu ook behoorden) verdeelden de organisatoren ons in meerdere groepjes. Wij vertrokken direct naar het strand. De wandeling ernaartoe verraste ons aangenaam, via een mooi strandboulevard, ver van de gebruikelijke spoorweg en auto’s, alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers, bereikten we de zee.
Hier wachtten ons enkele vissers op. Eigenlijk visten ze ’s morgens vroeg, maar gaven nu een demonstratie hoe men dichtbij het strand zonder bootjes nog vissen kon vangen. De Seraglio (of rezzaglio) is een soort cirkelvormig visnet dat met de hand wordt uitgegooid. Dit is een oud vissysteem, dat ze toepasten toen ze hun dagelijkse brood uit de zee haalden. Maar in Porto Recanati, aan de monding van de rivier, wordt het nog uitgeoefend, als sport of tijdverdrijf. Een mooi zicht om de verschillende mannen gade te slaan die in de weer waren met hun reusachtige netten (omtrek van ongeveer twintig meter).
Via de mooie boulevard wandelden we nu richting het centrum, Porto Recanati heeft echt zorg gedragen voor de talrijke oude visserswoningen, allemaal opgeknapt in een mooi kleurtje en nergens hoogbouw aan zee, wat een verademing.
Onderweg naar ons volgend doel, de showcooking, stopten we even aan een reusachtig metalen wiel, een monument om wat ooit de grootste werkgever was, nl. de cementfabriek Scarfiotti…..te herdenken. Het rad maakte ooit deel van een enorme cementmolen.
Op de Piazza del Borgo, bemerkten we 2 koks op van de Accademia del Brodetto. Vòòr hen een tafel met alle benodigde ingrediënten voor hèt gerecht van Porto Recanati: de brodetto of vissoep. Nu claimen wel 4 Marchigiaanse badplaatsen : Ancona, San Benedetto, Fano en Porto Recanati hèt recept te hebben van dit gerecht, maar eigenlijk smaken ze allemaal even lekker en geeft elke gemeente er zijn persoonlijke touch aan. Hier in Porto Recanati, zo lereden we, voegen ze er in tegenstelling tot de andere, geen tomaten of schaaldieren aan toe. Hun bijzonder ingrediënt zijn de saffraansliertjes opgelost in water. Vroeger een tè kostbaar element en daarom dikwijls vervangen door zafferanella of zafferanone (een wilde Conero-saffraan) waardoor het gerecht toch een gelige kleur kreeg. We maakten ijverig allemaal foto’s, zagen de verschillende bereidingen doch helaas konden we niet proeven, want we moesten verder naar de volgende bezienswaardigheid: het kasteel Svevo.
Gelegen op het plein van Porto Recanati, werd het kasteel gebouwd in de 13e eeuw om de kust van Recanati te beschermen tegen aanvallen van piraten. Binnenin ontwikkelde zich de eerste stadskern. De naam Svevo ontleende men aan keizer Frederik II, o.a. koning van Zwaben die in 1229 de gronden schonk waarop het gebouwd werd. De hoofdtoren oorspronkelijk vierhoekig, later omgebouwd tot achthoekig, werd vóór het gehele fort gebouwd. Op alle muren bevond zich een bewakingsgang die men gebruikte voor bewaking en bescherming van bovenaf.
Momenteel herbergt de grote binnenplaats de arena “Beniamino Gigli”, genoemd naar de beroemde Recanati-tenor, waar s’zomers allerlei optredens plaats vinden.
Binnenin bezochten we even het schilderijenmuseum met kunstwerken uit het midden van de 19de eeuw: volgens de Macchiaioli stijl, de voorloper van het impressionisme waarbij men voornamelijk met vlekken (macchie) werkte en niet alles mooi aflijnde. Vooral alledaagse taferelen beschilderde men, alsook portretten van de gewone man en tevens afbeeldingen van de oorlog tijdens het Risorgimento dat leidde tot de eenmaking van Italië, vele schilders hadden immers meegevochten in deze strijd.
Daarna beklommen we met zijn allen de toren waar we van het prachtige uitzicht genoten.
Toch niet te lang want we keerden terug naar het strand voor de laatste activiteit: met een bootje de zee op. Dit in samenwerking met de Zee Liga en de gemeentelijke Civiele Bescherming. Op zo’n warme dag een welkome evenement. We voeren de zee op en konden de zeeschildpadden en prachtige kwallen met paarse rand bewonderen. Om die te fotograferen gingen we echter te snel. Op een gegeven ogenblik gingen we zelfs full speed vooruit, heerlijk.
Terug op het strand, trakteerde de organisatie ons nog op een verkoelende aperitivo, om daarna onze knorrende magen te verwennen, dat hadden we wel verdiend ! Keuze genoeg daar aan de mooie boulevard, bij l’Uomo del Brodetto waren we aan de juiste plaats. Heerlijke visschotels gegeten, een mooie afsluiter van een fantastische dag.
We leerden leuke mensen kennen en ontdekten een gezellige, aangename badplaats !!!
Met dank aan de organisatoren van de Photowalk, volgende editie op 25 augustus in Ripratransone.
Ci vediamo !
0 reacties