Begin juli, zie je overal in onze omgeving gemaaide tarwevelden met grote balen hooi. Aan de ingang van Monte Roberto staan grappige, reusachtige figuren gemaakt van hooibalen: het is weer tijd voor la Festa della Trebbiatura (het dorsfeest) in het park van Villa Salvati. Dit jaar (2024) van 11 t/m 14 juli.
Het festival biedt vermaak voor jong en oud: demonstraties van oude dorsmachines en tractoren, typische boerenkeuken, kraampjes, muziek en – bijzonder aanbevolen: de mogelijkheid om Villa Salvati te bezoeken. Het is één van de mooiste voorbeelden van neoclassicistische architectuur in de regio Marche!
Elke en Otto bezochten het feest vorig jaar. Haar veslag ervan lezen jullie hier:
Als we laat in de middag aankomen, blijkt het villapark nog leeg. Pas in 2021 breidde men het park uit en restaureerde men het met geld van de provincie Ancona, omdat de oude bomen, vooral die aan de toegangslaan laan, enigszins verwaarloosd waren.
HET DORSFEEST:
Maar er staan al enkele dorsmachines, tractoren en oogstmachines – oud en nieuw – rond. Een deel van de oude machines is afkomstig van lokale productiebedrijven zoals Jesi, Fermo en Cingoli. Sommige van hen werden gerestaureerd door studenten van de Landbouwschool, thans gehuisvest in de Villa Salvati .
De demonstratie van een enorme oude dorsmachine uit Cupramontana begint. Heel spannend, vooral de kinderen kijken met grote ogen toe hoe de tractor met een puffend geluid start en de machine het geoogste graan dorst en geleidelijk het stro gescheiden van de tarwe naar voren gooit.
Om het vermakelijk te houden, speelt een folkloregroep ook met hun traditionele instrumenten. Leerlingen van de landbouwschool rijden met een klein wijnvat op een kruiwagen rond en bieden de omstaanders een gratis glas wijn aan. De sfeer is vrolijk en de zon schijnt nog steeds. Hier kun je een korte video die ik samenstelde zien van 1,5 minuut lang:
AVONDETEN OP HET DORSFEEST:
Nu hebben we genoeg rondgelopen – het is tijd om een schaduwrijk plekje onder de tenten op te zoeken, om wat te drinken en wat te eten. Maar er is bijna niemand en we behoren zoals altijd tot de eersten!
Deze keer blijkt het heel slim te zijn; er staat een hele kleine rij voor de eetkraam, ook al is deze nog niet begonnen. Wanneer de toog wordt geopend, mag de politieagent als eerste aan de beurt, hij moet immers zijn dienst onmiddellijk terug opnemen.
Dan komen wij. Naast de meer gebruikelijke lokale gerechten zoals penne al’arrabiata, tagliatelle met wildzwijnsaus of salsiccia (venkelworstjes), zien we enkele specialiteiten uit de plaatselijke keuken: gnocchi alla papera (gnocchi met eendensaus), oca arrosto (geroosterde gans ), trippa (maag) en maccheroni del Batte. Dit laatste vormde de typische maaltijd tijdens de oogst in de Marche: het is pasta met een ganzensaus die urenlang stoofde.
Zoals gewoonlijk is alles goedkoop en zelfgemaakt; een glas wijn kost slechts één euro.
Als we klaar zijn, zien we een extreem lange rij bij de toog. Wij blij, dat we zo vroeg waren. Maar zoals altijd hoor je nauwelijks geklaag of gemopper; mensen gaan zelfs zeer gedisciplineerd te werk en wachten op hun beurt.
De tijd vóór het muzikale avondprogramma gebruiken we om het interieur van Villa Salvati te bekijken, dat nu open is voor het publiek.
VILLA SALVATI:
Het prachtige landhuis, gebouwd in opdracht van de industrieel Serafino Salvati tussen 1805 en 1820, tijdens de Napoleontische periode, ontstond naar ontwerp van de architect Giuseppe Camorese. Hij was één van de belangrijkste architecten van het neoclassicisme in Italië.
In 1923 nam een praktijkgerichte landbouwschool zijn intrek in de villa en in 1960 werd het de hoofdzetel van een beroepsinstituut voor de landbouw.
Het gerenommeerde en moderne “Higher Education Institute Cuppari Salvati” nam in 2018/2019 het pand over. Sinds 1860 bestond het instituut, gevestigd in Jesi, verspreid over verschillende lokalen. In 1898 en 1900 namen zij deel aan de wereldtentoonstellingen in Turijn en Parijs.
Ze telden zelfs in de jaren zeventig al ruim 1.100 studenten, ook uit het buitenland. Hun vestiging in Villa Salvati gebeurde in 2019 en wordt beheerd door een stichting.
Natuurlijk zijn het park en de moestuin van de villa ook nuttig voor de studenten, waar ze het geleerde in de praktijk om kunnen zetten.
Zo betreden we de villa en kunnen we niet anders dan verbaasd zijn: op de begane grond komen we in een ruim atrium terecht, van waaruit met stucwerk versierde trappen naar de bovenverdiepingen leiden. We zien tongewelven en platte koepels met bloemversieringen, Korinthische zuilen met vergulde kapitelen, trompe d’oeil-schilderijen (schilderijen die het oog bedriegen) en fresco’s met klassieke motieven. Het is ongelooflijk sierlijk en tegelijkertijd heel subliem.
Naast de villa staat trouwens de familiekapel, die wij niet hebben kunnen bezoeken. De grondlegger van de villa, Serafino Salvati, ligt hier begraven.
MUZIKALE AFSLUITER:
Als we de villa weer verlaten, is het buiten donker geworden en is alles feestelijk verlicht. Tijd om te genieten van een beetje muziek. De stoelen rond het podium zijn allemaal al bezet, maar we vinden nog een paar stoelen om naar Andrea Bonifazi te luisteren.
Op weg naar huis slenteren we langs de kraampjes en kijken nog eens terug op het prachtige festivalterrein.
Als je de kans hebt, bezoek dan het dorsfestival in Monte Roberto, district Vallesina, van 11 tot 14 juli (2024)! Naast het festival, optredens en muziek is vooral de villa de moeite van het bekijken waard, omdat deze normaal niet toegankelijk is voor publiek.
0 reacties