Vorig jaar verraste mijn man mij met een prachtig geschenk: een vlucht in een luchtballon ! de cadeaubon was enkele maanden geldig, dus kon ik zelf de voor mij geschikte datum uitzoeken !
De keuze viel op einde augustus. De organisatoren reserveerden de datum voor mij, maar de vlucht kon nog altijd de dag ervoor afgelast worden, want alles hing af van de weersomstandigheden. Zij nemen geen risico’s.
Vertrekplaats:
Afspraak is altijd een uur vòòr zonsopgang. De ballonvaarten vinden nl. altijd ’s morgens plaats, in de winter organiseren ze er ook in de namiddag. Die dag vertrokken we om 5 uur ’s morgens naar Urbisaglia, waar de organisatie alle deelnemenrs zou opwachten. Een dag van te voren ontving ik nog via Whatsapp de coordinaten van de precieze vertrekplaats.
Hier kwam de wagen met aanhangwagen al aangereden. Langzaamaan arriveerden ook de overige deelnemers. Geboeid keken we toe, hoe zo’n ballon met mand klaargemaakt wordt. Spierkracht is in ieder geval gevraagd ! De mand werd gelost en de ballon uitgepakt. Hierna startte de procedure waarbij de hete lucht in de ballon werd geblazen.
De vlucht:
Eenmaal vol met lucht moesten we zo snel mogelijk in de mand klimmen, want het vraagt anders teveel kracht om het gevaarte op de grond te houden. We waren met 6 deelnemers, normaal max 8 en 2 piloten. Doch 2 zeiden op de laatste minuut af. Erik filmde vanaf de grond het opstijgen. Daarna volgde hij de auto van de organisatoren, die de luchtballon vanaf de grond volgden. Het landen gebeurt nl altijd op een andere plaats en hangt volledig af van de wind !
Het opstijgen ging zeer geleidelijk aan, was totaal niet beangstigend; één van de deelneemsters beweerde zelfs dat ze zelfs geen last had van haar hoogtevrees. Nu wa het genieten geblazen ! We hadden enorm geluk, het uitzicht was zeer helder voor een zomerse dag, maar het was natuurlijk nog vroeg. De piloten vlogen zelfs het liefst in de herfst of in de winter, waar men dan de meest heldere panorama’s krijgt en de herfstkleuren de hele omgeving versieren.
Ondertussen vlogen we op een hoogte van maximaal 300 meter, in Italie zijn de maximale hoogtes nogal streng geregeld. Onze piloten deden regelmatig mee aan wedstrijden , waarbij ze dan over verschillende europese landen vlogen.
Wij genoten van de stilte, af en toe hoorde je het toevoegen van nieuwe hete lucht in de ballon of het fluiten van de vogels. Het marchigiaanse landschap presenteerde zich op zijn mooist, de Sibillini zagen we, het dorp Treia en de talrijke landbouwvelden…
De schaduw van de ballon in het landschap en de selfies….
De grootste verrassing voor iedereen ? Een jong koppel dat mee vloog, waarvan de jongeman opeens op zijn knieen ging, een ring tevoorschijn haalde en een huwelijksaanzoek deed. Het meisje zei gelukkig ja en dat zorgde natuurlijk voor een mooie ambiance aan boord, handgeklap en gejoel !!!
De landing:
Een vlucht duurt normaal een uur, afhankelijk ook van de wind, wij kregen een kwartiertje extra! De landing verliep net zoals het opstijgen zeer zachtjes. Wat een fijne belevenis en jammer dat het al achter de rug was.
Het ontbijt en zelfs de prosecco wachtte ons al op. Met het huwelijksaanzoek was het natuurlijk dubbel feest !
Het volgende filmpje dat we maakten, vertelt mijn luchtvaart nog beter dan met woorden:
Meer info:
Wil je ook eens onze mooie regio vanuit de lucht beleven ? Raadpleeg dan de organisatie www.ballon.it.
Hier vind je alle info die je nodig hebt.
Veel plezier !
0 reacties