Onze tip voor begin september? het Festa dell’Aquilone , het vliegerfestival van
Urbino . Dit festival voor jong en oud bestaat al sinds 1955 en viert dit jaar zijn 70e editie! Het vormt een integraal onderdeel van de culturele identiteit van de stad. Bovendien is het een modern festival met een levendige studentensfeer, swingende muziek, zonneschijn en veel vrolijkheid.
Lange traditie in Urbino.
Maar de traditie van vliegeren in Urbino lijkt al veel, veel langer te bestaan: in 1897 schreef de dichter Giovanni Pascoli zijn gedicht “L’Aquilone” (De Windvogel). Daarin herinnert hij zich zijn jeugd, toen hij naar school ging in het kapucijnenklooster van Urbino.
“… Of siam fermi; abbiamo in faccia Urbino ventoso: ognuno manda da una balza una cometa per il ciel turchino. […]”(citaat Giovanni Pascoli, 1897, uit het gedicht “L’Aquilone”)
“ […] Nu staan we stil; voor ons ligt het winderige Urbino: iedereen stuurt een komeet van een klif de blauwe lucht in. […]” (Vertaling door deepl.com)
Festa dell’Aquilone in 2024.
Hoewel Elke een enorme Urbino-fan ben, maaakte ze het meerdaagse festival pas afgelopen september live mee. Ze koos de zondag uit om het vliegerspektakel te zien. (zelf had ik nog niet de kans om dit festival te bezoeken)
Sinds 1991 vinden de twee laatste dagen, zaterdag en zondag, niet plaats in Urbino zelf, maar in het Parco dell’Aquilone Cesane , een zeer winderig plateau een paar kilometer buiten Urbino. De windomstandigheden lijken hier ideaal voor het vliegeren. Er was voldoende parkeergelegenheid in de omliggende weilanden en toen Elke dichterbij kwam, zag ze de eerste vliegers. Bij de ingang stonden een paar kraampjes met vliegers – ze noemden ze vroeger windvogels .
Het was prachtig weer en de zon scheen fel. Maar dat was geen probleem, want de wind maakte het erg aangenaam.
De wedstrijden zouden die dag om 14.00 uur beginnen, maar toen ze rond 15.00 uur aankwam, waren ze nog maar net begonnen.
In totaal deden 10 contrade (wijken) mee. Elke contrada bezat haar eigen kleur, die terugkwam op de tenten, T-shirts, kleine lintjes op de voertuigen en natuurlijk de vliegers zelf. De namen van de contrade verwezen meestal naar wijken van Urbino, zoals “Duomo”, “Mazzaferro” of “San Bernardino”, maar één noemde zichzelf op mysterieuze wijze ook “Hongkong”. Elke kon niet achterhalen waarom ze die naam hadden gekozen.
De actieve vliegeraars waren voornamelijk kinderen, tieners en jongeren. Maar iedereen hielp mee op de stands want ze moesten de teams van eten en drinken voorzien – we zijn tenslotte in Italië! De vliegers kregen nog een laatste afwerking, waarbij de ervaren ouderen een handje hielpen en toonden hoe het moest.
De laatste wedstrijden:
De wedstrijden op deze laatste dag waren heel verschillend:
De hoogst vliegende draak.
Als eerste moest elke contrada proberen één vlieger zo hoog mogelijk op te laten. Vol spanning, begeleid door het commentaar van de organisatoren via de microfoon, supporterde men voor de verschillende vliegers. De zebra wist relatief hoog te komen, maar de regenboogkleurige “Vredesvlieger” vloog ook hoog.
De verst vliegende draak.
In de tweede ronde deed iedere vlieger mee: de prijs ging naar de vlieger die het verst vloog. Tijdens deze wedstrijd gebruikte men alleen heel eenvoudige, trapeziumvormige vliegers, volledig gemaakt van natuurlijke materialen. De lijn moest bovendien biologisch afbreekbaar zijn. De start liep wat vertraging op, omdat deelnemers herhaaldelijk met hun vliegers de lucht in gingen, voordat het startschot klonk. Toen het eindelijk begon, was er een magnifiek gezicht van honderden kleurrijke vliegers die naar boven stegen en langzaam door de wind vanaf het plateau richting Urbino werden geblazen.
En – o jee! Wat een chaos: lijnen raakten in de knoop en kronkelden zich rond auto’s, zendmasten en zelfs de toiletgebouwen, waarvan sommige deuren niet meer opengingen. Toeschouwers moesten overal over de lijnen heen stappen. Sommige vliegers hadden het al opgegeven en waren op de grond beland. Nu begreep Elke waarom alles biologisch afbreekbaar moest zijn, want overal in de wijde omgeving van het festivalterrein landden lijnen en vliegers. Zelfs toen ze vertrok, moest ze over de vliegerlijnen rijden die dwars over de straat lagen. De contrada wiens vlieger het verst was gevlogen, won. Wat een spektakel!
De beste driedimensionale vlieger.
Tijdens de laatste wedstrijd werden indrukwekkend grote, driedimensionale vliegers in avontuurlijke vormen opgelaten. O.a. zag Elke een replica van de Italiaanse zeilboot Luna Rossa, een levensgrote pauw, een matroesjka, een jonk (uiteraard afkomstig van de Hongkongse contrada), een zeemeeuw en andere constructies. Deze vliegers waren zo groot dat een heel team ze van een flauwe helling naar beneden sleepte, om uiteindelijk te kunnen vliegen. Elke contrada kreeg drie pogingen, maar niet alle vliegers slaagden erin om te vliegen. Sommige stortten al na een paar meter neer. De criteria voor de winnaar waren een combinatie van vliegeigenschappen, vorm, originaliteit en andere aspecten.
In onderstaand filmpje vatte Elke haar indrukken van de drie wedstrijden samen:
Het festival liep langzaam ten einde. Voorbij? Nee! Want toen ze die avond het centrum van Urbino binnenreed, was het feest nog maar net begonnen: de winnaars paradeerden onder luid gejuich door de stad. Dit jaar was het de Contrada “Hong Kong” die de hoofdprijs, de Prijs van de Stad Urbino, mee naar huis nam.
Verschillende premies:
Naast de grote prijzen werden ook vele kleinere prijzen uitgereikt, bijvoorbeeld
- voor de beste jonge vliegeraar
- voor de beste vrouwelijke vliegeraar
- voor de beste vliegeraar in het algemeen
- voor de grootste vlieger
- voor de kleinste vlieger
- voor de mooiste vlieger
- voor de technisch beste vlieger
- en vele andere
Hierna zaten de leden van alle contrade aan lange tafels op de Piazza del Rinascimento aan het hertogelijk paleis voor het traditionele gemeenschappelijke diner.
Een prachtige afsluiting van een geweldig feest!
Informatie:
Het Festa dell’Aquilone vindt elk jaar plaats op de eerste zondag in september en de dagen ervoor.
De laatste twee dagen van het festival vinden plaats op het Cesane-plateau buiten Urbino.
Het geheel heeft een folkloristische festivalsfeer en er zijn een paar kraampjes met drankjes en hapjes. Hele families komen kijken, maar het aantal deelnemers is ook enorm.
Hier is de poster voor het evenement van dit jaar:
0 reacties