Italië deelt zoveel keurmerken uit, nl. oranje,groene, en blauwe vlaggen, dat men op den duur het bos door de bomen niet meer kan zien . Vandaag kozen we voor een gemeente die de Bandiera Arancione bemachtigde, oftewel de oranje vlag, waarbij overeenkomsten met het Nederlandse koninklijke huis louter toevallig zijn. De Bandiera Arancione is een Italiaans keurmerk, dat de Touring Club Italiano, te vergelijken met de ANWB of de Touring, aan kleine gemeenten uitreikt die zich onderscheiden op het gebied van toerisme, gastvrijheid en milieu. Bovendien mogen ze maximaal 15.000 inwoners tellen en moeten ze zich in het Italiaanse binnenland bevinden.
Aan het begin van het mooie natuurgebied van de Gola della Rossa (een kloof of gorges) prijkt Serra San Quirico bovenop een heuvel, een droomlocatie voor strategische doeleinden. De verdedigingstoren of cassero waakt nog altijd over de gemeente.
Als je Serra San Quirico vanuit de zuidkant betreedt, vallen vooral de copertelle op, overdekte gaanderijen boven de stadsmuren. Ambachtslieden en handelaars konden zo hun waren beschermen tegen ongunstige weersomstandigheden. Nu zijn het gezellige wandelsteegjes met aan het begin een zeer lekker restaurant le Copertelle , waar ze nog de traditionele Marchigiaanse keuken hoog in het vaandel houden.
Om deze gemeente te verkennen heeft men een goed oriëntatievermogen nodig, men loopt doorheen een wirwar van steegjes en straatjes. Zo belandt men bij het ex-klooster van de Silvestrini monniken die hier tot 1900 leefden. Sinds een tiental jaren omgebouwd tot een geografisch kaartenmuseum, met een rijke verzameling aan oude land-en stadskaarten van de 13de tot de 19de eeuw. Helaas thans gesloten, Mocht het terug open gaan, dan houden we de lezers op de hoogte !
De reden waarom men überhaupt Serra San Quirico moet bezoeken is de barokke Santa Lucia kerk, een verrassend juweeltje in een kleine gemeente van amper 3000 inwoners. Gebouwd in de 17de eeuw in opdracht van de Silvestrini monniken op de plek waar een ouder kerkje uit de 13de eeuw stond , met als bouwheer een veritaliaanse fransman Leonardo Scagli. Van binnen wordt men overweldigd door de pracht en praal . Een beter voorbeeld voor een barok interieur valt moeilijk te vinden in le Marche. 
[ Geopend tijdens zon-en feestdagen van 10.30-12.30 en 15.30-18.30.] 
Zelfs uit zo’n kleine gemeente kan men een origineel gastronomisch souvenir meebrengen: de calcioni. Het is een speciaal dessert / snack, zowel hartig als zoet, perfect om een lunch te starten of te beëindigen, gevuld met pecorino romano, citroen en ei: letterlijk een kaasvulkaan! Je kan ze krijgen bij Panifico e Pasticceria Mattiacci beneden aan de heuvel bijna tegenover het stationnetje van Serra San Quirico. Er is zelfs een sagra, volksfeest dat tegenwoordig een gastronomisch product promoot, aan gewijd, eind april begin mei, la Sagra dei calcioni.
Valt er wel iets te beleven ? Jazeker, 3 speciale evenementen organiseert Serra San Quirico jaarlijks:
In april-mei, het nationaal schooltheater festival, waarbij professionele toneelspelers theaterworkshops organiseren voor alle omliggende scholen.
In december ondergaat Serra San Quirico een metamorfose en wordt voor een paar dagen Bethlehem stad. Figuranten verkleed als tijd- en landgenoten van Jezus, bevolken de straatjes en het parcours eindigt natuurlijk bij Jozes en Maria met een echt baby’tje als Jezus.
Het hoogtepunt van het jaar bestaat uit Il paese dei Balocchi, het Luilekkerland uit het verhaal van Pinokkio. Het laatste weekend van juli krijgen de kinderen het voor het zeggen in Serra; auto’s zijn verboden, de gemeente verandert in een reusachtig speeldorp ! Aan de stadsgrens ontvangen de kinderen een pas en ook ezelsoren, want net zoals bij Pinokkio dreigt men een ezel te worden als men tè lang in Luilekkerland verblijft.
Serra San Quirico, een kleine maar fijne gemeente !
0 reacties