Hare Majesteit de Monte San Vicino

Gisteren startte la Primavera, dus ideaal weer om onze wandelschoenen aan te trekken ! We nemen je mee naar 1 van de hoogste bergtoppen in Midden Marche, nl. de Monte San Vicino.  Deze berg domineert het landschap door zijn eigenaardige vorm  en is net geen 1500m hoog. In de winter valt vooral zijn witte sneeuwhoed op !

We rijden tot bij de de parking van het gehucht Pian dell’Elmo  waar ook een camping en hotel-restaurant staan. De top is van hier goed zichtbaar ! Even wandelen we nog op een klein stukje asfaltweg richting Matelica om dan meteen rechts het bos in te duiken om zo pad 173C te volgen. Dit pad loopt een heel stuk door een  beukenbos en biedt vooral in de zomer aangename schaduw. Beukenbossen komen niet veel voor in Midden Italië want eigenlijk is het te warm voor deze loofbomen. Hier en daar zien we nog sneeuw, maar de flora doet al haar best; overal primula’s en zelfs wilde krokussen ! Af en toe verlaten we het bos en komen in open ruimtes waar we genieten van de mooie vergezichten, vooral het meer van Cingoli is goed zichtbaar.

Moeder Natuur presenteert zich echter op haar mooist eind mei begin juni wanneer de velden vol staan met orchideeën, wilde narcissen en wilde pioenen. Men durft bijna nergens zijn voeten neer te zetten, want zo’n orchidee is gauw vertrapt. Tijdens de zomer verwelkomt de Monte San Vicino zijn wandelaars met geurende tijmtapijten en honderden fladderende vlinders ! We klimmen verder want vanaf de parking moeten er wel 550 meter hoogte overwonnen worden.

Op het einde verlaten we het bos en het is dan nog eventjes klimmen via de grasvelden naar de top. Een metalen kruis staat op het hoogste punt. We hebben het gehaald en de beloning is dan ook grandioos, 360 graden panorama: we zien de Adriatische Zee, de Monte Subasio in Umbrië, de Monte Amiata van Toscane, en zelfs de Gran Sasso in de Abruzzo.  Om te picknicken is het nu wel te koud, maar in de zomer een aanrader, want dan is het er niet zo warm.

De terugweg is gelukkig louter afdalen, maar opgepast voor de losse stenen op het pad. We dalen af  via de andere kant en nemen het pad  112 a die overgaat in de 112 ag. Beneden steekt men de weg naar Matelica over, om het pad 112 ag verder te volgen. Dat gaat dan over in de 173 a en eindigt bij de parking.

We deden er ongeveer een uur en 15 minuten over om de top te bereiken. Het kan echter ook korter.  Je stopt dan niet op de parking van Pian dell’Elmo maar rijdt verder door het bos richting Matelica. Eenmaal het bos uit en na een scherpe draai naar rechts staat er links een bord aan een inham. Daar parkeren , het veld oversteken en dan het pad 173 c omhoog nemen naar de top. Reken dan ongeveer op 40 minuten wandelen.

Deze wandeling kan tijdens alle seizoenen gedaan worden, mits de juiste kleding en schoeisel. Voordat men vertrekt het best kijken of de top niet in de wolken zit want dan zal de beloning van de adembenemende vergezichten wegvallen. Het beste moment is bij de eerste zonnige dag na regen dan is al het stof uit de lucht.  Een romantisch moment beleven ? Dan is een zonsondergang of – opgang natuurlijk een must,  vergeet dan geen zaklamp mee te nemen.

Goede kaarten zijn de Kompass van Fabriano, Cagli en San Severino Marche of die uitgegeven door Riserva Nazionale Regionale van de Monte San Vicino e del Monte Canfaito.

Wandelschoenen aan en let’s go !!!!