Al sinds zijn prille jeugd verzamelde Cristiano Dellabella allerlei voorwerpen die hij in slootjes of in de natuur vond; stenen, bladeren, of zelfs metalen voorwerpen. 1 ding had zijn verzameling gemeen, de speciale vormen en /of lijnen primeerden.
Zijn creativiteit uitte hij al in zijn schilderijen, gedichten en stripverhalen. Op een dag ontdekte hij via Facebook een schorpioen gevormd uit louter metalen bouten. Dit inspireerde hem om eens te snuisteren in zijn collectie metalen objecten; die oude riek was voor hem een staart, dat ijzeren deel een poot en zo creëerde hij langzaamaan wat zijn eerste schepping zou worden, een soort schorpioen, de Grote Chimere I. Op die manier ontstond beetje bij beetje een heel assortiment van ijzeren wezens.
Tijd dus voor een serieuze tentoonstelling. M.b.v. kunsthistoricus Sara Tassi kwam een mooie expositie tot stand in de kapittelzaal van de prachtige Romaanse abdij Santa Maria in Moie: de Chimere van het heuvellandschap. Het woord Chimere komt uit de Griekse mythologie en verwijst naar een wezen samengesteld uit verschillende dieren. Zo kan elke bezoeker zijn eigen fantasie laten werken en in ieder object zelf zijn eigen realiteit zien.
Erik, mijn man, en ik besloten om de tentoonstelling te bezoeken. De abdij verwelkomde ons met een prachtige verlichting, de gemeente Moie vierde nl het feest van Maria in Moie. Aan de ingang van de abdij fascineerde ons al de eerste chimere, van ver leek het net op een Mexicaanse man, dichterbij kon het wel een kraanvogel zijn. Leuk waren de details: rieken, vorken, je kon het zo gek niet bedenken maar alles was gelast tot een specifiek geheel.
Even later ontmoetten we Cristiano himself , ideaal moment voor een interview. We kennen Cristiano natuurlijk al lang, want hij is lid van vele verenigingen waar hij altijd een ijverige actieve helper en deelnemer is. Zijn onuitputtelijke woordenvloed kenmerkte zijn onmetelijke creativiteit, eenmaal bezig kon hij niet meer stoppen. Toch gebeurde het soms ook dat hij halverwege een proces stopte en dat iets maar half bleef en nooit beëindigd werd.
Zijn materiaal vond hij wel overal en er waren ook al mensen die hem al dingen brachten. Maar hij nam alleen datgene met speciale vormen aan. Hij wilde nl. niet als stortplaats dienen.
De chimeren waren met zorg uitgestald in de verscheidene ruimtes van de kapittelzaal zodat ze goed tot hun recht kwamen. Een soort duizendpoot viel meteen op, o.a. omdat het in tegenstelling tot de meeste andere chimeren gekleurd was; de rode blusapparaten van het oude theater in Cupramontana vormden het lichaam.
Mijn lievelingsobject was de kleine Chimere IV, waarschijnlijk omdat hij wat op Wall-E leek, het afvalopruimingsrobotje uit de gelijknamige tekenfilm.
Is het recyclagekunst, abstracte kunst ? Cristiano weigert er een strekking op te plakken. “Ik maak kunst voor iedereen, zodat zowel mijn moeder die amper de lagere school afmaakte er plezier aan kan beleven als een geleerde kunsthistoricus . Belangrijk vind ik om te creëren, zodat ik iets kan tentoonstellen en er zo een trefpunt en ontmoetingsplaats ontstaat waarbij de mensen met elkaar ideeën en gedachten kunnen uitwisselen of simpelweg plezier kunnen maken.”
Met deze mooie woorden verlieten we de prachtige tentoonstelling.
Wie het nog wil bezoeken, hieronder de info. Cristiano is er elke avond na 20 uur en heel de zondag.
Mocht je het gemist hebben, je kan Cristiano eventueel ontmoeten bij de wijncooperatieve Colonnara in Cupramontana
1 reactie