Wat in Nederland de Friese roodbonte koe is, kennen we hier in le Marche de “Razza Marchigiana”, het marchigiaanse rundvleesras. De witte runderen grazen reeds 1500 jaar in dit gebied en werden vroeger voornamelijk gebruikt als lastdieren in de landbouw. Op het einde van de 18e eeuw werd het ras gekruist met een vlezige variëteit. In zijn huidige vorm bestaat het ras sinds de jaren 30. De dieren zijn zeer resistent tegen ziekten, de witte kleur beschermt hen tegen direct zonlicht en ze zijn goede voedselverwerkers. Tegenwoordig zijn ze de tweede of derde meest voorkomende rundersoort in Italië en ook wereldwijd bekend.
Hier in de omgeving kun je dergelijk rundvlees kopen op markten (zoals de Mercato delle Erbe in Ancona), bij lokale slagers en nu ook in sommige supermarkten. Ook bieden sommige restaurants het vlees aan. Meestal wordt de rasbenaming duidelijk benadrukt, omdat deze een goede kwaliteit garandeert. In Cupramontana hebben we het geluk dat in het geval van het Marchigiaanse rundvlees, het vlees uit de omgeving komt en meestal ook in het slachthuis van Cupramontana geslacht worden. Geen lange transporttijden dus.
Een speciaal soort van dit Marchigiaanse vlees is de “Carne IGP Vitellone Bianco dell, Appennino” – “IGP wit rundsvlees van de Appennijnen”, een gecontroleerde oorsprongsbenaming geregistreerd bij de EU. De dieren mogen alleen uit de Appennijnen van de regio’s Marche, Umbrië en Abruzzo afkomstig zijn. Ze moeten hoofdzakelijk plaatselijk veevoer krijgen en de kalfjes moeten bij de moeder blijven tijdens het opgroeien, in plaats van te worden grootgebracht met kunstmatige melk. Na 12 tot 24 maanden worden ze geslacht. Ter vergelijking: “normale” vleeskalveren scheidt men meestal na de tweede week van de moeder en slacht men na ongeveer 8 maanden .
Wandelend in de bergen van de Marken zie je dit “Razza Marchigiana” vaak vrij rondlopen, want daar is het in de zomer niet zo warm als aan de kust en het vee is behoorlijk robuust.
Waar je ze zeker zal zien is bij het circa 1000 jaar oude Camaldolese klooster Valdicastro, een agriturismo gespecialiseerd in biologisch vlees: de marchigiaanse runderen lopen het hele jaar buiten met een open stal als beschutting tegen wind en regen. Ook zijn er kudde varkens die in de open lucht leven, maar tijdens de wandeling met de wandelgroep heb ik ze niet opgemerkt.
De dieren worden echter geslacht in het kleien slachthuis van Cupramontana : de eigenaren van Valdicastro zeggen dat ze niet willen dat de dieren sterven waar ze opgroeien en leven. Daarvoor zouden ze het transport accepteren. De verkoop is in een kleine slagerij in een gebouw van de abdij.
Trouwens, je kunt ook eten in het bijgevoegde restaurant in het klooster en daarna in een van de kamers verblijven. Ideale afronding van een wandeltocht in het bergachtige gebied rond Valdicastro, Poggio San Romualdo of Elcito.
0 reacties