Deze keer nemen we jullie mee naar een bijzondere plek waar nog stilte en rust heerst: het kluizenaarskerkje of de Eremo van San Cataldo in Esanatoglia. Het woord kluizenaar verraadt het al, het wordt een afgelegen plek !
Voordat je de gemeente Esanatoglia bereikt vanuit het noorden via de SP19, sla je rechtsaf (staat aangeduid) een weggetje in. Halverwege bereik je de Villa Seminario, een vroeger Kapucijnenklooster. Hier kan je parkeren en te voet verdergaan of verder rijden met de auto. De weg wordt slechter maar is ook zonder een 4×4 auto begaanbaar.
Aan de ingang van het pad naar het kerkje, parkeer je en via 14 zuilen met afbeeldingen uit het leven van Jezus Christus, wandel je naar de Eremo.
Na een kleine tocht via een goed pad, word je beloond met een fantastisch uitzicht op Esanatoglia.
Het kerkje is helaas gesloten en blijkt alleen open te zijn op 9 en 10 mei op de feestdag van de heilige Cataldo, waarbij men dan een processie houdt. Op deze plek stond aanvankelijk een uitkijktoren om de omgeving in het oog te houden tegen alle invallen van de aangrenzende gemeenten zoals Fabriano, Matelica en Camerino.
In het volgende filmpje van de regio Marche kan je de binnenkant van het kerkje zien:
De cultus van St. Cataldo, een heilige van Ierse afkomst en bisschop van Taranto verspreidde zich rond het jaar 1000 in het Macerata-gebied. In 1616 vroeg de bevolking van Esanatoglia hem als 2de beschermheer naast Sint Anatolië. Van de vele wonderen die aan de heilige worden toegeschreven, vertelt de bekendste legende dat Cataldo met zijn handen de val van een enorm gevaarlijke rotsblok brak, die op Esanatoglia dreigde te vallen. Die bewuste steen zou men langs de weg die naar de hermitage leidt, nog kunnen zien mèt de vingerafdrukken (uithollingen) die de lokale bevolking toeschrijft aan S. Cataldo. Wij hebben de steen echter niet gevonden…
De hermitage bestaat uit een zeer moderne toren, een kleine kerk met een kleine klokkentoren en enkele ruimtes. In 1324 stond hier al een bedehuis, doch wat we thans zien dateert uit de 18 de eeuw. Met nog een restauratie na de aardbeving van 1997 die tot 2005 duurde.
Tijdens de 60’er jaren bouwde men een zuil met een kruis ter nagedachtenis van Antonio Giordani , afkomtig uit Esanatoglia, die als één van de vele priesters actief was aan het front in WOI.
Achter de kerk, na enkele rotsachtige trappen naar rechts, kan je een pad volgen voor verschillende wandelingen: naar de top van de Monte Corsegno (een tocht van 8km en een hoogteverschil van 500m) of naar twee bronnen die van de Olm en die van de Vallei.
We genoten van het prachtige uitzicht en de overweldigende stilte.
Ja de monniken wisten wel waar te gaan wonen !!!
0 reacties