In het noorden van le Marche met de grens van de regio Emilia Romagna bevindt zich het regionaal Natuurpark van de Monte San Bartolo. Het grenst aan de Adriatische Zee met een kliffenkust (weliswaar minder hoog dan de Monte Conero), die magnifieke vergezichten biedt.
Er bestaan 5 bewegwijzerde wandelingen, beschreven in een gids verkrijgbaar bij de lokale VVV’s. Op een stralende zonnige winterdag besloot ik route 3 Vincolungo of 156C/D op de kaart uit te proberen. Hiervoor reed ik naar het dorpje Colombarone waar men resten van een Romeinse Villa ontdekte die natuurlijk langs de Romeinse heirbaan de Via Flaminia lag.
In Colombarone, genoeg zijstraatjes om te parkeren . Men start op de Strada Vincolungo om snel links af te slaan in een bos, duidelijk aangeduid met een bord. Er zijn wat open plekken waardoor je in eeuwenoude olijfboomgaarden belandt. Het mooie kasteel van Gradara doemt af en toe in de verte op !
Op een bepaald moment wijst een bord naar links naar de 16de eeuwse kapel van de Madonna van de Molen.
Even het hoofdpad verlaten en enkele stappen verder, bemerk je het kapelletje , dat duidelijk nog door iemand goed verzorgd wordt; sierplanten in de potten, zitbanken en keukenstoelen.
De deur kan open en aan de hoeveelheid aanwezige religieuze voorwerpen, begrijp je meteen dat er hier geregeld mensen komen bidden of de Madonna bedanken. Echt indrukwekkend, dat is het panorama ook !
Terug naar het hoofdpad. Mooie vergezichten op Gradara, San Marino en San Leo.
Een gegeven moment eindigt het aarden pad en kom je op een asfaltweg. Naar links draaien en dan goed opletten, de straat oversteken om enkele meters verder rechts een zandpad op te gaan.
Nu loop je langzaam richting de kust, de uitzichten op de zee zijn werkelijk de moeite, zeker op een zonnige dag als vandaag.
Bovenaan de kust gekomen kan je kiezen, ofwel ga je via een pad naar beneden terug naar Colombarone of loop je rechts verder naar het dorpje Casteldimezzo.
Dat laatste besluit ik te bezoeken, zodat ik nu verder wandel totdat ik aan een asfaltweg kom. De bar is toe, het is immers nog geen seizoen, langzaam klim ik naar het kasteeldorpje Casteldimezzo.
Mooi intact gebleven, met enkele steegjes en restaurantjes die nog gesloten blijken !
De terugweg doe ik via de hoofdweg Strada di Vincolungo, waarbij ik op een bepaalde plek de asfaltweg verlaat om even naar een oude gerestaureerde openbare lavatoio of wasplaats te geraken.
Zo arriveer ik terug in Colombarone. De wandeling duurde een 2-tal uurtjes, uitermate geschikt voor iedereen.
0 reacties