Op goede Vrijdag vinden in heel de regio Marche processies of Passiespelen plaats. Elke, onze Duitse blogster, haar man en enkele vrienden van hen, besloten om het Passiespel van Sassoferrato mee te maken. Het Passiespel van Sassoferrato, dat al sinds 1954 bestaat, is zeer bekend en populair, niet in de laatste plaats omdat het centrum van de stad, de “Castello Wijk”, met zijn oude, smalle straatjes en trappen, zeer indrukwekkend is en een geweldige natuurlijke decor vormt voor de voorstellingen. Ten slotte behoort Sassoferrato tot één van de 300 mooiste dorpen in Italië (Borghi piu belli d’Italia), waarover we in een eerder artikel berichtten.
We laten Elke aan het woord:
De enscenering is best complex en oogt zeer professioneel voor een gemeenschap van slechts 7000 mensen, aangezien er ongeveer 100 acteurs bij betrokken zijn, plus talloze helpers verantwoordelijk voor technologie, kostuums, decors en beveiliging. Kortom de hele bevolking is erbij betrokken. Het mooie is: het hele gebeuren speelt zich niet af op één podium, maar op 8 verschillende locaties en de kijkers volgen niet alleen de actie mentaal, maar volgen letterlijk de actie op de voet.
We kwamen ’s middags aan en maakten samen met touroperator “Happeninnes” eerst een rondleiding langs de Romeinse opgravingen van Sentinum buiten het dorp, waar de beroemde “Battle of the Nations” plaatsvond in 295 voor Christus. Meer hierover in ons artikel over Sassoferrato.
Vervolgens lunchten we met meerdere gangen in “Sergio”, een van de restaurants die tijdens de Heilige Week speciale menu’s aanbieden. Goed verzadigd of beter gezegd propvol begaven ons we naar de “Achter de Schermen van het Passiespel” tour, ook georganiseerd door Happeninnes.
We namen een kijkje bij de verschillende locaties waaronder de kerk van San Francesco, waar de kruisiging aan het einde zou plaatsvinden. Toen we de kerk verlieten, ontmoetten we een dynamische, knappe jongeman in trainingspak en met een sporttas. We zouden hem later weer zien, want achteraf bleek het de acteur die Jezus vertolkte en die hier een paar uur later in het Passiespel werd gekruisigd.
In de voormalige kerk van San Giuseppe was ook een tentoonstelling van de kostuums en foto’s van eerdere optredens en de leidinggevende kostuummaakster verwelkomde ons daar.
Nog een snelle blik in het Palazzo dei Priori genomen, waar men de centrale kleedkamers voor de voorstelling had ingericht in het huidige archeologische museum. Het was daar al een komen en gaan van acteurs.
Het spel zou pas om 21:15 uur beginnen, dus gingen we naar de benedenstad om een aperitief te nemen in de “Melody”: heerlijke, zelfgemaakte en liefdevol bereide hapjes met de Verdicchio-wijn.
Als echter Duitsers stonden we natuurlijk al ruim voordat het gebeuren zou beginnen in het Castello al op de eerste rij. En natuurlijk startte het niet op het aangekondigde uur, zodat we volgden hoe de laatste voorbereidingen werden getroffen, de lichttechnici hun plaats innamen, soundchecks werden uitgevoerd, en mensen wanhopig van hier naar daar renden.
Het was nu donker en de plaats baadde in het zwakke geeloranje licht van de dorpslichten. Toen Jezus en zijn discipelen uiteindelijk vanaf één van de stadspoorten naar binnen kwamen en zich naar de eerste set, de Olijfberg, begaven, werd het opeens heel stil bij het inmiddels sterk toegenomen publiek.
We verplaatsten ons met de menigte om de voorstelling op verschillende punten verder te volgen: van de Olijfberg tot de Raad van Hogepriesters en vervolgens tot de prefectuur Pontius Pilatus. Op een andere locatie ontmoette Jezus zijn moeder Maria en de vrome vrouwen om uiteindelijk het kruis op te nemen en de kruisweg te lopen naar de kerk van San Francesco (uit de 13e eeuw), vergezeld door een grote menigte acteurs en toeschouwers. Onderweg ontmoette hij Veronika, die hem het zweetdoek overhandigde, en Simon, die hem hielp het kruis te dragen.
De sfeer was ingetogen, rustig en eerbiedig, hoewel we met zoveel mensen op pad waren. Ten slotte werd de kruisigingsscène op Golgota uitgevoerd op de trappen voor de kerk,zeer indrukwekkend, zo realistisch was het: met zware slagen werden de spijkers zogezegd in het kruis geklopt, dat vervolgens tegen de achtergrond van San Francesco omhoog ging, langzaam boven de hoofden van het publiek. De kinderen die daar met hun ouders waren, bleven ook opmerkelijk stil. Alleen het ene of het andere verlichte scherm van mobiele telefooncamera’s verstoorde de vrome scène een beetje.
Jezus werd van het kruis verwijderd en naar de kerk van San Francesco gebracht om de begrafenis te symboliseren. Na een tijdje ging het portaal van de kerk weer open en werd het lichaam van Christus gedragen op een hemelbed belicht door het licht dat van binnenuit de kerk scheen. Het licht verhelderde en symboliseerde zo al de opstanding met Pasen.
Hier eindigde het passiespel en het publiek loste bijna geruisloos en snel op omdat het bijna middernacht was en al behoorlijk koud.
Het Passiespel (de “Rappresentazione della Passione Christi”) vindt om de 2 jaar plaats, dat wil zeggen eerst opnieuw in 2021, dan in 2023, enzovoort. De toegang is gratis.
Er is een filmpje van drie minuten op Youtube, dat de stadia van het passiespel en de sfeer heel goed laat zien:
Voor informatie over het programma, tijden, ondersteunend programma is er een speciale Facebook-pagina (meestal in het Italiaans, soms met Engelse vertalingen en vooral met geweldige, professionele foto’s van eerdere optredens), of je kunt de website van het toeristenbureau of die van de zeer aan te bevelen touroperator Happeninnes raadplegen, gevestigd in Sassoferrato.
0 reacties