Zelfs bij warm weer vind ik een wandeling in een schaduwrijke natuur altijd fijn om te doen. Bij het bezoek aan de Giardino delle Farfalle (de Vlindertuin) sla je meerdere vliegen in één klap: je wandelt in een schaduwrijke omgeving, je leert er heel veel bij over de vlinders en je kan er eventueel ook picknicken of een hapje eten !
Om de tuin te bezoeken rij je naar de noordelijkste punt van het Nationale Park van de Sibillini. Eigenlijk het gebied waarin het Marchigiaanse hooggebergte valt. Hier kan je natuurlijk fantastisch wandelen, lees maar onze tips ivm tochten in de Gola dell’Infernaccio en de Lago di Pilato !
DE VLINDERTUIN
Doch nu staat de vlindertuin op het programma! Het bevindt zich aan de buitenkant van de gemeente Cessapalombo , waarbij de parking niet al te groot blijkt. Maar door de week zijn er niet veel bezoekers.
De tuin blijkt een mooi initiatief van 2 natuurgidsen Patrizio en Fabiana, die in 2011 hun vlindertuin startten en openden voor het publiek. Sinds 2012 is het een officieel educatief centrum waarbij ze talrijke pedagogische activiteiten organiseren voor jong en oud.
Na de aardbeving van 2016 kon men de Vlindertuin niet meer bezoeken, doch met de hulp van vele goede zielen konden ze opnieuw starten. (Blijkt dat psyche, het Griekse woord voor ziel, ook vlinder in die taal betekent !!!)
In 2021 startte men met de bouw van een nieuw centraal gebouw, waarvan ze hopen dat het in de toekomst nog meer bezoekers kan ontvangen.
In het hoofdgebouw, waar zich ook een winkel bevindt, koop je de kaartjes. Om het uur vertrekt een gids voor een begeleide wandeling, we zijn net op tijd om de gids en nog een familie te volgen.
HET EERSTE INFOHUISJE
Via een kleine wandeling door het park bereikten we het eerste bezoekerscentrum: hierbinnen bemerkten we een speciaal licht wardoor we de grote papieren bloemen en andere objecten verkleurd zagen. Het bleek UV licht zijn om ons te laten zien hoe vlinders hun omgeving waarnemen! Helaas lukte het effect niet op de foto.
We leerden allerlei weetjes over de vlinders, de vrouwelijke vlinder is groter dan de mannelijke maar minder kleurrijk. Hun kleuren dienen altijd als schutkleur om niet op te vallen of om bepaalde gevarlijke dieren na te bootsen. Zoals een tropische vlinder die op een cobra slang lijkt. De opgezette insecten behoorden allemaal tot de privécollectie van een 90-jarige plaatselijke bewoner.
Motten herkent men aan hun meer gevederde antennes en aan het feit dat ze hun vleugels niet naar boven dicht vouwen maar zijdelijngs of naar beneden. Bovendien vliegen de meesten eerder ’s nachts.
De papieren bloemen leken reusachtig, maar in die afmeting nemen de vlinders en motten de bloemen en planten ook waar ! Ondanks hun schutkleuren belanden deze insecten toch vaak in de magen van hun vijanden: de kikker, de hagedis lusten wel een vlinder maar ook de libellen en de wespen ! Wie wilde kon een hand in een holletje steken en voelen welke dieren graag vlinders eten. Bovendien toonde een kalender welke vlinders en motten wanneer in het jaar opduiken.
We verlieten het houten huisje en wandelden door het park vol planten die als eilegplaats en later als voedsel dienen voor de rupsen. Lavendel, vlinderstruiken, brandnetels, kamperfoelie, de meeste groeiden ook in onze tuin. Bij de planten stond telkens een bord met de soort vlinder of mot die bij deze flora leefde.
HET ONDERZOEKSCENTRUM
We kwamen nu aan bij een onderzoekscentrum waar een grote microskoop verbonden was met een scherm. Zo zagen we vlinders en andere insecten vergroot. De vondsten uit het park waaruit de vlindertuin bestond, konden we hier ook zien; een groot nest van hoornaars, galballen die door wespen of andere insecten woekeren in bomen en/of planten, neushoornkevers, stenen, enz…heel interessant om te zien. Ook zagen we de zijdemot, een heel klein onbeduidend insect maar die wel de kostbare zijdedraden levert !
Onze wandeling ging nu verder door bos en langs een grote poel waar kikkers zaten. Onderweg kwam je ook verdord hout tegen, de habitat van de boktor !
Bijenhotels tevens talrijk aanwezig, waarbij de bezette holen gedicht werden door een soort houtpapje gemaakt door de wilde bijen. Deze bijen leveren geen honing, maar zorgen wel voor de bestuiving van planten.
DE RUPSENKWEKERIJ
Zo arriveerden we tenslotte bij de rupsenkwekerij, voornamelijk de zijderupsen. Ze voeren die met bladeren van moerbeibomen, net zoals de landbouwers vroeger deden. Want de zijderupskwekerij vormde een mooi bijverdienste.
Eenmaal de cocon gevormd gooiden ze die in kokend water, zodat het insect stierf. Nu kon men beginnen de draden van de cocons te spinnen.
Niet alle dieren werden gedood want men had immers steeds nieuwe rupsen nodig. De overlevende zijdemotten werden opgesloten in kasten waar ze eitjes legden enz…Zo verloren de zijdemotten wel hun capaciteit om te vliegen. Tegenwoordig kunnen ze alleen nog maar hun vleugels bewegen.
Een industrie die jarenlang voor werkgelegenheid zorgde; Jesi kende zelfs een belangijke zijdeindustrie. (hierover schreven we vroeger een artikel)
Hier eindigde dan de interessante rondleiding ! We mochten nog naar believen in het park rondwandelen, waarbij we nog van het mooie uitzicht genoten. Je kon er ook iets drinken of een hapje nemen, maar daarvoor was het voor ons nog te vroeg. We verlieten het park met een goed gevoel, een interessant en leerrijk bezoek !
TIPS:
- De Vlindertuin is open van midden april tot/met september. De openingsdagen en -uren varieren van maand tot maand. Raadpleeg de website om de juiste uren te weten. In Juli en augustus is die alle dagen geopend van 10-17 u. met om het uur een geleide wandeling, de laatste om 16 uur.
- Ze organiseren ook talrijke activiteiten voor kinderen, zie hiervoor hun facebookpagina.
- De ingang kost 7€, kinderen van 3-12 jaar betalen 5€
0 reacties