In de zomer kan men elke zaterdagavond het sterrenwacht observatorium van Ancona bezoeken. Echt fijn om te doen, want de omgeving van het observatorium biedt ook volop ruimte voor picknicks en een prachtig uitzicht op zee.
La Notte di San Lorenzo- Sint-Laurentiusnacht
Vorig jaar waren Elke en Otto daar voor een speciaal evenement; nl. om vallende sterren te spotten: het werd volgens haar een prachtige avond.
Naast de evenementen op zaterdag is er altijd een speciale avond voor de “Notte di San Lorenzo”, de Sint-Laurentiusnacht ; in de dagen rond 10 augustus kruist onze Aarde de baan van de komeet Swift-Tuttle . Deze is zoiets als een gigantische, vuile sneeuwbal gemaakt van ijs, rotsen en stof, en draait om de zon net als de Aarde. Alleen veel langzamer, aangezien het 133 jaar duurt om één keer om de zon te draaien. Achter hem trekt hij een pad van stof en rotsen, die ook wel Perseïden worden genoemd. Sommige hiervan dringen de atmosfeer van de Aarde binnen wanneer ze zijn baan kruisen en verbranden. ’s Nachts zijn deze te zien als vallende sterren. Omdat 10 augustus de Sint-Laurentiusdag is, worden de vallende sterren ook wel de Tranen van Sint-Laurentius genoemd.
Er zijn verschillende evenementen in de omgeving voor de “Notte di San Lorenzo”, meestal in afgelegen gebieden zonder al te veel lichtvervuiling, zodat je gemakkelijk de hemel kunt observeren.
Op naar het observatorium van Ancona!
We laten Elke aan het woord:
We reden met z’n drieën naar de sterrenwacht op de avond van 11 augustus en moesten even zoeken. parkeren deden we in de buurt van de Via Vecchia di Pietralacroce / Strada Zuccari . Er waren meerdere parkeerplaatsen, dus we waren niet de enige bezoekers. Vervolgens liepen we een klein straatje in naar de sterrenwacht (hier is de Google-locatie ).
De toegang tot de locatie kost € 5. Het observatorium werd in 1972 opgericht door de Vereniging van Liefhebbers van de Astronomie van Marche. men droeg het op aan Paolo Senigalliesi , een medeoprichter die in 1986 overleed. Hij was zo toegewijd aan de astronomie, met name in Italië en de regio Marche, dat een in 1996 ontdekte asteroïde naar hem vernoemd werd.
Klein observatorium en ruim terrein om te ontspannen.
Bij binnenkomst zijn we meteen verbaasd: een piepklein observatorium, die erg zelfgemaakt uitziet. Op het uitgestrekte terrein, badend in het gouden avondlicht, lijkt het voor mij, die geen idee heeft wat er gaande is, alsof ik in een sciencefictionfilm ben beland.
We mochten één voor één naar binnen terwijl het nog daglicht was en een blik werpen door de telescoop naar een sterrenbeeld van Saturnus en de Zon, dat op dat moment bijzonder goed zichtbaar zou moeten zijn. Eerlijk gezegd kon ik niet echt iets zien. Maar ik vond de binnenkant van de sterrenwacht wel fascinerend, en hoe je een ladder moest beklimmen om überhaupt bij de telescoop te komen.
Buiten het gebouw stond een iets kleinere telescoop opgesteld, waar we ook doorheen konden kijken. We hadden geluk, dat we er vroeg waren, want we konden vrij snel naar binnen. Een half uur later stond er al een lange rij voor beide telescopen.
Rondom het observatorium: picknick met uitzicht.
Toen kwam ik aan mijn trekken: de picknick! Rondom het observatorium stonden bierbanken en tafels opgesteld. Er waren ook verschillende kraampjes waar we drankjes en eten konden kopen, gerund door het gastronomische bedrijf “Bontà delle Marche” uit Ancona.
Omdat het nog vrij warm was, kozen we voor een licht voorgerecht en bijgerecht. We zaten aan een van de biertafeltjes en genoten van het uitzicht op de zee, Ancona en de zonsondergang.
Het begon langzaam donker te worden, maar iedereen was in een goede stemming en zat gezellig bij elkaar. Sommigen hadden zelfs picknickdekens en hun eigen eten meegenomen en lagen comfortabel op het grasveld.
Sterrenbeelden, Griekse mythologie en vallende sterren
Ook de sterrenwacht stond inmiddels in het donker, maar er stonden een scherm en stoelen voor. We namen er plaats en wachtten af wat er zou gebeuren. En wachtten. En wachtten. Eerst werden er verschillende afbeeldingen van sterren en andere hemellichamen op het scherm getoond. Daarna legde een lid van de sterrenwachtclub ons de hemel uit: de sterrenbeelden die we konden zien, inclusief hun namen en de geschiedenis van hun namen. Dit gaf ons tegelijkertijd een introductie in de Griekse en Romeinse mythologie, van Cassiopeia tot Orion.
Er klonken af en toe enthousiaste “oohs” en “ahs” wanneer er een vallende ster aan de hemel verscheen. En die avond waren er nogal wat. Een magische hemel!
De lezing duurde wat lang. Hoewel mijn aandachtsspanne na anderhalf uur zonder pauze aanzienlijk afnam, bleven de mensen om me heen, inclusief de kinderen, erg geïnteresseerd. Maar misschien kwam het door de Italiaanse taal, die gewoon meer concentratie vereiste. Of misschien kwam het door het heerlijke eten of bier dat ik van tevoren had geproefd. Maar zelfs zonder alles te begrijpen, vond ik het een leuke sfeer in de openlucht en een geweldige ervaring.
Volledig ontspannen en ook wel een beetje moe gingen we op weg naar huis.
Meer info:
De sterrenwacht zal in 2025 (en vermoedelijk en hopelijk ook in de jaren daarna) weer sterrennachten aanbieden: van 5 juli tot en met 27 september is het observatoriumterrein elke zaterdag geopend van 19.00 uur tot middernacht. Op 10 en 11 augustus vinden er opnieuw speciale evenementen plaats ter ere van Sint-Laurentiusnacht.
Volwassenen betalen 5 EUR entree, kinderen en jongeren onder de 14 jaar hebben gratis toegang.
Dit jaar zullen er echter geen eetkraampjes of tafels zijn. Mensen zijn echter welkom om hun eigen dekens, eten en drinken mee te nemen en het zich gemakkelijk te maken op het terrein. Stoelen zijn ook beschikbaar, vertelde een jonge astrofiel me na navraag.
Pak dus je picknickmand en plaid in en ga op pad om de sterrenhemel van het observatorium van Ancona te bewonderen! Je hoeft niet te reserveren.
0 reacties