We berichtten jullie al eerder over de Passetto van Ancona, het eenvoudige maar pittoreske strand van de Anconetani met zijn kleurrijke vissershuisjes. Deze hutten zijn eigenlijk grotten die sinds de 19e eeuw door generaties vissers in de rotsen zijn uitgehouwen; ze dienden als boothuisjes, vissershutten, keukens, opslag- en werkplaatsen.
Tegenwoordig blijven slechts een aantal over van deze vissersfamilies, die vanwege de grotten Grottaroli worden genoemd. De andere van de ongeveer 100 grotten behoren aan of worden gehuurd door Anconetani. Ze dienen dan als strandhuisjes.
Kunstenares Cecilia Pignocchi, oorspronkelijk afkomstig uit Ancona (en nu woonachtig in Amsterdam), en haar Franse collega Arthur Couvat realiseerden een mooie, soms melancholische, maar uiteindelijk vrolijke korte film over deze laatste generatie Grottaroli. De film ging in 2021 in première op het beroemde Tribeca Film Festival in New York, opgericht door Robert de Niro en nu groter dan het Sundance Film Festival. Sinds dit jaar kun je zowel de trailer van de film als de hele film van 14 minuten bekijken op Vimeo – met Engelse ondertiteling. Het is gratis, maar je moet je wel registreren bij Vimeo ( via e-mail of een Google- of Facebook-account). De moeite waard!
De film toont het handjevol Grottaroli, nu allemaal tussen de 70 en 80, die vissen, koken en liefdevol hun grotten onderhouden bij de Passetto. Ze vertellen onder meer dat ze niet zonder de zee kunnen, hoe ze met hun vaders de grotten groeven, wat ze visten en dat de families elkaar allemaal kenden.
Hun nostalgie naar die tijd vertaalt zich in hun zwembroeken uit de jaren 70, hun gouden kettingen, de plastieken tafelkleden en de typische oude dressoirs.
De Passetto blijft vandaag de dag nog steeds erg populair onder de Anconetani. Volgens ons authentieker en levendiger dan het typisch Italiaanse strand van Palombina ten noorden van Ancona of de kristalheldere baai van Portonovo met goede restaurants in het westen. (Natuurlijk hebben Palombina en Portonovo ook hun charmes, maar ze zijn anders dan de Passetto). Hoogstens zou het Scalaccia-strand ten zuiden van de Passetto vergelijkbaar zijn, met vissershuisjes en een steile trap die het strand zijn naam gaf.
In de film vertelt één van de vissers hoe ze vroeger de kliffen moesten afdalen om de Passetto te bereiken en de stenen voor het bouwen van het huisje per boot moesten aanbrengen.
Tegenwoordig bereik je het strand via een brede trap, gebouwd in de 20-30-er jaren van vorige eeuw met het oorlogsmonument. Van hieruit geniet je van een prachtig uizicht op de zee ! Het ligt aan het einde van de Viale della Vittoria, een brede, met bomen omzoomde laan.
In het hoogseizoen is er zelfs een lift, de Ascensore, waarvoor je ofwel met 1 euro betaalt of je vooraf een kaartje koot bij een tabacchi-winkel . Of je moet het geluk hebben van Elke en haar man die dat niet wisten en gratis meemochten.
De originele lift stamt uit de jaren 50, maar is in 2017 voor 2,4 miljoen euro grondig gerenoveerd, een echte eyecatcher.
Boven de lift heropende men het restaurant “L’Ascensore”, met zitplaatsen in het liftgebouw en een terras buiten. Moeten we nog uitproberen, maar het menu ziet er veelbelovend uit. Mocht je gaan, schrijf ons dan hoe het was!
0 reacties