Recanati kennen de meeste Italianen als de geboortestad van hun beroemde dichter Leopardi, waaraan we reeds verschillende artikels wijdden, alsook aan de gemeente zelf.
Maar Recanati blijkt tevens de geboortestad van de beroemde tenor Beniamino Gigli, waarvan het geboortehuis in museum veranderde. Bovendien telt het nog meerdere interessante musea, waarvan ik het emigratiemuseum bezocht. Hiervoor parkeerde ik aan de parking van de campo boario waar je ook een lift aantreft om boven in het centrum aan te komen.
Het Museo dell’Emigrazione Marchigiana (MEMA) of Museum van de Marchigiaanse emigratie bevindt zich in de kelders/cantine van de historische Villa Colloredo Mels. De indrukwekkende villa kent een middeleeuwse oorsprong met een 16de eeuwse hoofdtrap en 18de eeuwse plafondschilderingen. In het midden van de 18de eeuw wordt de adellijke familie Colloredo Mels uit Friuli de bezitter ervan.
Tegenwoordig herbergt de villa het Museo Civico of Stadsmuseum met op de begane grond het archeologie en historische museum van Recanati. De bovenste verdieping wijdde men aan Leopardi en aan de middeleeuwse en renaissance schilderkunst met Lorenzo Lotto als protagonist..hierover schrijven we een andere keer.
In 2013 installeerde men een multimediaal museum in de cantine als eerbetoon aan de meer dan 700.000 Marchigianen, die einde 19de tot de eerste helft van de 20ste eeuw hun regio verlieten om elders het geluk te zoeken. Via touchscreens en films leer je alles over de emigratie. Heb je zelf Marchigiaanse voorouders die ooit emigreerden ? Via een scherm kan je actief zoeken of die geregistreerd waren …
Waarom emigreren ?
Eerst vernam ik dat de emigratie uit de Marche wat later startte dan in de rest van Italie. Begin 1900 staat de regio echter al op de 2de plaats van aantal geemigreerde Italianen na de Veneto. Een forse stijging van de belastingen en misoogsten waren de grootste oorzaken.
De voorbereiding
Er bestonden al emigratieagenten die van dorp naar dorp trokken om emigranten te ronselen, met allerlei valse beloftes van rijkdom en weelde. Zij zorgden voor het paperassenwerk, daar de arme mensen vaak ongeletterd waren. Dikwijls vertrokken de migranten met 1 koffer, want meer bezaten ze toch niet. De reiskosten waren zeer hoog en dikwijls gingen alle spaargelden van hele families eraan.
Waarnaar emigreerde men en hoe ?
Via een trap daalde ik af naar de volgende ruimtes van het museum; een symbolische voorstelling van de reis naar het onbekende, want de meesten hadden hun geboortedorp nog nooit verlaten, laat staan de zee gezien.
Aanvankelijk reisde men hoofdzakelijk naar Argentinie, gevolgd door de USA. Naar Europese bestemmingen verhuisde men vaak niet definitief, vaak ging dan alleen de kostwinner tijdelijk naar het buitenland.
Om het Amerikaanse continent te bereiken, vertrok men per schip vanuit Genua of Napels, naar noordelijke Euopese landen nam men de trein.
WOI onderbrak even de migratiegolf, men mocht zelfs niet emigreren, althans de mannen niet, want die moesten vechten. Na WOII kwamen ook nog Australie en Nieuw Zeeland als emigratielanden in aanmerking.
Een geprojecteerde trein trok mijn aandacht: af en toe verschenen emigranten aan het raam, die hun verhaal vertelden. Op het filmpje zie je een klein fragment ervan.
Welk werk deed men in het buitenland ?
Naast de landbouwactiviteiten, want vaak emigreerden boeren, belandde men ook in fabrieken en in Noord-Europa vooral in de mijnen.
De geemigreerde mijnwerker kreeg in het museum een eigen afdeling, daar op 8 augustus 1956 een vreselijke mijnramp gebeurde in het Belgische Marcinelles. 262 mijnwerkers vonden hierbij de dood, waronder 136 Italianen, waarvan 12 Marchigianen.
Het contract tussen Belgie en Italie luidde immers: goedkope steenkool voor Italie in ruil voor Italiaanse mijnwerkers. Na deze ramp stuurde Italie geen mijnwerkers meer naar Belgie.
De vrouwelijke emigratie
Tussen 1900 en 1915 emigreerden veel alleenstaande vrouwen naar het buitenland, vooral naar de fabrieken in Zuid Frankrjk en de stroindustrie in Istrie en Dalmatie. Wie echter zwanger werd, verloor haar werk. Ook ging men vaak als huispersoneel bij rijke families in dienst.
Emigratie van de rijken
Ook welgestelde mensen wilden hun geluk ergens anders beproeven, sommigen werden er rijker van, anderen kwamen berooid terug (of kwamen nooit meer terug)
Het besluit na mijn bezoek aan het emigratiemuseum ? Ik vond het echt interessant alleen al maar om de huidige migranten beter te begrijpen; eigenlijk is er niets veranderd, de emigratieredenen van de huidige migranten blijven nog altijd hetzelfde…
Tips:
- Openingsuren en -dagen:
van 9/9-6/7: van dinsdag t/m zondag: 10:00 – 13:00 | 15:00 – 18:00
van 7/7-8/9: alle dagen: 10:00 – 13:00 | 15:00 – 19:00
het loket sluit een half uur voor sluitingstijd. - Prijs (geldig voor alle musea in de Villa)
vanaf 14 jaar: 7.50€
FAI leden en leerkrachten: 5€
gratis: kinderen t/m 13 jaar, leden van de ICOM, journalisten met perskaart, gidsen met gidskaart, mindervaliden met een begeleider, inwoners van Recanati. - Combiticket ook mogelijk met andere musea van Recanati en/of Macerata. Raadpleeg hiervoor de website van Recanati.
0 reacties