Om een antwoord hierop te krijgen kan je natuurlijk diep in je geheugen graven maar de herfstfeesten in Piticchio brachten een leuker antwoord: het speelgoedmuseum Museogiocando in wording. De eigenaars Gianni en Antonia openden even de deuren van het museum dat hopelijk volgend jaar definitief open gaat.
Het gebouw zal voor veel Nederlandse lezers van de blog heel bekend voorkomen, want ooit hoofdrolspeler in de tv reality ” De Italiaanse droom” in Piticchio. Eén van de kasteeldorpen van Arcevia die tijdens en na de tv opnames honderden Nederlandse bezoekers verwelkomde. De deelnemers moesten immers een gebouw tot B&B verbouwen. De winnaars van dit programma beheerden de B&B gedurende 6 maanden, vertrokken naar een andere doel, waarna het dorp weer tot zijn oorspronkelijke rust terugkeerde. Het Romeins echtpaar Antonia en Gianni kochten het gebouw om hun immense speelgoedverzameling die in Rome stond, eindelijk een plek te geven in een museum.
Eén van de leden van de wandelgroep uit Cupra kende hen en zorgde 5 jaar geleden voor een wandeling met als einddoel Piticchio. Antonia en Gianni nodigde heel de groep uit voor een drankje wat uiteindelijk een heel buffet bleek te zijn. Hierbij kregen we een rondleiding van de verbouwingen van wat ooit het speelgoedmuseum zou zijn.
5 jaar later was ik dan ook reuze benieuwd naar de vorderingen. Elke, onze Duitse medeblogster, ik en respectievelijk onze echtgenoten combineerden dan ook de herfstfeesten in Piticchio met de opendeur van het museum.
We werden hartelijk verwelkomd door Antonia die ons al heel veel uitleg gaf.
Al gauw kwam Gianni erbij, de specialist himself en daarna genoten we bijna 3 uur lang van de fantastische verhalen die achter elk stukje speelgoed zat ! Als gepensioneerde verslaggever van internationale persagentschappen reisde hij vroeger de hele wereld rond waardoor hij zijn speelgoedverzameling, die hij al heel vroeg in zijn jonge jaren startte, steeds kon aanvullen; de eerste vilten pop, de eerste buikspreekpop Charlie McArthy(bedoeld voor een krantenverkoper om beter zijn kranten te verkopen) en die als enige niet-levend wezen een Oskar won !
heel veel blikken speelgoed…..
Daar wij alle 4 uit de 60’ers stammen bleek het bezoek louter nostalgie ; bromtollen, knikkers, een fort met indianen en cowboys, een carrera racebaan, treintjes met spoorbaan, poppenhuisjes, viewmaster…..we geraakten enthousiaster met de tijd.
Tot mijn grote vreugde bemerkte ik dat ook de kinderen van nu, ondanks de computerspelletjes, ook gefascineerd raakten door de spoorwegmodelbaan.
Elk speelgoed werd voorzien van een nummer en zou in de toekomst één voor één besproken worden op de website ! een monnikenwerk. Beneden stonden 1000den autootjes opgesteld….
Hier leerden we enorm veel over de geschiedenis van de autootjes, veel waren op aanvraag gemaakt, zoals het Volkswagenbusje waarmee Gianni ooit tot India reed, of de auto waarmee hij met vrienden bij de Noordkaap belandde. De auto van Al Capone , de auto waarmee de Belgische koningin Astrid verongelukte.
De Formule 1 racewagens die oorspronkelijk alleen gekleurd waren , volgens de herkomst van het land en nog niet gesponsord: de Belgische raceauto’s geel en de Fransen blauw. De Duitsers gingen nog een stapje verder en hielden het bij de metalen kleur, wat weer scheelde aan gewicht, zo werd de Zilveren Pijl geboren !
De brandweerwagens en andere reddingswagens allemaal rood, behalve die op de luchthavens rondreden, die waren dan voor de zichtbaarheid weer geel.
De miniatuur militaire schepen oorspronkelijk als lesmateriaal bedoeld voor de mariniers in de oorlog om vijandelijke schepen te herkennen, idem voor de model vliegtuigjes. Na de oorlog konden ze als speelgoed dienen, maar om het goedkoper te maken besloten ze die dan als bouwpakketten te leveren.
En zo kon Gianni nog uren doorgaan en wij konden nog wel uren toehoren.
Maar onze magen rammelden al flink, tijd dus voor de cena ! We namen afscheid en beloofden bij de opening aanwezig te zijn, want er lagen nog wat projecten op de plank.
Ruim op tijd om nog zitplaatsen te vinden en te genieten van de plaatselijke gerechten !
Deze post wil ik dan ook eindigen met de woorden van Gianni: ” Ik hoop jullie weer snel terug te zien in het speelgoedmuseum, om samen te spelen en nooit oud te worden !”
0 reacties