Eindelijk heb ik Civitanova Marche nooit grondig bezocht. Het bleef een stad waar ik snel doorreed. Onterecht zoals blijkt uit het verslag van Elke, onze Duitstalige medeblogger; zij komt graag in Civitanova Marche, vanwege de grote openlucht schoenenmarkt. Dit jaar wilde ze zich focussen op de haven en de zee. Civitanova kent immers een lange visserijtraditie!
Visserijtraditie:
De Romeinen bewoonden reeds het gebied aan de monding van de rivier de Chienti die toen Cluana heette. Zowel de haven als het hoger gelegen Civitanova Alta werden echter verwoest door de barbaren.
In de Middeleeuwen regeerden hier verschillende lokale adellijke families, daarna kwamen – zoals bijna overal in Midden-Italië – de Pauselijke Staten, de Napoleontische bezetting en tenslotte in de 19e eeuw de eenheid van Italië. Hier wordt het interessant met betrekking tot de haven:
in de 19e eeuw breidde men de haven uit vanwege de groeiende visserij, met enkele straten en rijen huizen voor de vissers, in de volksmond bekend als “Shanghai”.
Tot aan de Tweede Wereldoorlog viste men er vooral met zeilboten, de traditionele “lancette a vela”, die ’s avonds gewoon het strand op werden getrokken. Na de oorlog kregen echter steeds meer grote, gemotoriseerde boten de overhand en waren er steigers nodig. Het nieuwe havengebouw waarmee in 1932 werd begonnen, kwam op het juiste moment en de visserij nam een hoge vlucht.
Bij de vissershaven :
Dus startte Elke haar tour in de vissershaven. De vloot van trawlboten en vongolare (speciale boten om de kleine vongole-schelpen te vangen) is behoorlijk indrukwekkend! Alleen al de lokale visserijorganisatie Casa del Pescatore di Porto Civitanova telt 180 leden die 21 grote motorboten en 36 vongolare uitbaten. Waarschijnlijk is dat niet de enige organisatie. Er stonden ook enkele boten van lokale oesterkwekers en mosselkwekers. Ja, er worden ook oesters gekweekt in de Adriatische Zee!
Overal in de haven Murales – “Vedo a Colori”
De tocht naar de vuurrode boei die de ingang van de haven markeert, is dubbel de moeite waard: vanaf 2009 maakte men overal in de haven muurschilderingen onder het toeziend oog van de lokale kunstenaar Giulio Vesprini. Het project heet “Vedo a Colori” – ik zie in kleur. Sommige zijn al verweerd, maar elders kwamen er nieuwe bij.
Piazza XX Settembre – ook mooi zonder schoenenmarkt!
Op weg naar de oude visserswijk maakte Elke een kleine omweg naar Piazza XX Settembre, dat er vandaag op een doordeweekse dag zonder schoenenmarkt nog mooier uitzag: het Palazzo Sforza, de Fontana dei Giardini en de kleine ijszaak. Chique modewinkels en delicatessenwinkels omringen het plein.
Aangekomen in Shanghai – de visserswijk
Vervolgens draaide ze uiteindelijk naar de noordkant van het plein en dook de visserswijk van Shanghai in. Hier verwijzen de straatnamen naar de zee : Via della Conchiglia (schelpenstraat), Via della Nave (scheepsstraat), Via del Lido (strandstraat). De voormalige vissershuisjes zijn herkenbaar doordat ze vrij klein zijn, terwijl er tussenin soms meer representatieve panden staan met balkons die toebehoorden aan handelaars. Sommige prachtig gerestaureerd tot leuke cafés, bars, antiekwinkels of B&B’s, andere stonden op instorten. Maar over het algemeen een zeer gezellig gebied.
Tot in de jaren vijftig was de wijk echter zeer arm en gekenmerkt door slechte hygiënische omstandigheden. Nog vroeger, tot in de jaren dertig, bestond er geen riolering en liep het vuile water gewoon door de straten, waarna het geleid werd naar open kanalen. Omdat mensen destijds hadden gehoord over het overbevolkte en economisch achtergebleven Shanghai in China, noemde men het gebied in de volksmond “Via Shanghai”.
Gelukkig sloopte men deze wijk niet – Civitanova zou dan een pittoreske attractie minder hebben geteld!
Chiesa di Cristo Rè – kerktoren met vuurtorenfunctie
Vanaf hier maakte Elke een kleine omweg naar de kerk van Cristo Rè (Koning Christus). Het is vrij modern, in 1933 gebouwd met onder andere geld van de vissers. Het bijzondere vormt zonder twijfel de 33 meter hoge kerktoren, omdat deze ook dienst doet als vuurtoren en ook vanuit de haven gemakkelijk als herkenningspunt te herkennen valt:
De oude art nouveau vishal
Terug naar de zee en de jachthaven, passeerde Elke de oude Pescheria. Gebouwd in Liberty-stijl (Art Nouveau), was het ooit de oude vishal. Vandaag veilt men de vangst van de vissersvloot vroeg in de ochtend vanaf 03.30 uur in een nieuwe, moderne vishal nog dichter bij de kade. In de oude Pescheria wordt daarentegen vis verkocht aan iedereen in kleine hoeveelheden en worden goedkope, vers gevangen visspecialiteiten geserveerd.
Jachthaven
Elke nam vervolgens een kijkje bij de sporthaven en de havengebouwen. Aan de muur van het huis hing een gedenkplaat voor de omgekomen zeelieden. Onverwachts kruiste een zeilschip ons pad – aan land! Waarschijnlijk op weg om te water te worden gelaten. Er bestaan recente plannen om de jachthaven van Civitanova uit te breiden tot een superjachthaven, een uitbreiding van de capaciteit voor bijna 1000 boten (inclusief de vissersboten). Maar Elke begreep uit de kranten dat het onderwerp controversieel was.
Vis eten in Civitanova-een must!
Maar nu had Elke honger! Dus liep ze naar de zuidelijke promenade waar ze afgesproeken had met haar man. Eén van hun favoriete lokale restaurants: de Oasi ! Het werd dan ook heerlijk smullen van de vis en zeevruchten!
In Civitanova Marche is veel meer te zien dan alleen de haven, het strand en de zee. Hier kan men gratis de tweetalige toeristische gids van de gemeente downloaden.
Tip:
Op 10 juni vindt in Civitanova het grote havenfestival “Gusta Porto” plaats; rond de haven is er een breed scala aan activiteiten, van een vroege ochtenddemonstratie van oude vistechnieken tot spelletjes, tentoonstellingen, muziek, proeverijen en een fietstocht. Het programma (helaas alleen in het Italiaans) vind je hier.
0 reacties