Het pittoreske middeleeuwse stadje Corinaldo mag in geen enkele reisgids van Le Marche ontbreken. Terecht, want het behoort al lang tot één van de mooiste borghi (dorpen) van Italië; ja, in 2007 werd het zelfs uitgeroepen tot DE mooiste Borgo van Italië.
Elkes man verbleef hier in 2008 om een geschikt huis voor hen te zoeken en verbleef in Hotel Ristorante I Tigli, dat midden tussen de oude stadsmuren ligt. Toen al hield hij erg van de stad en het hotel!
Dit jaar waren ze daar ter gelegenheid van het Festa dei Folli (Feest van de Gekken), een meerdaags jongleurfestival, waardoor ze mooie foto’s van de plaats namen.
Geschiedenis van Corinaldo:
Volgens de legende was het stadje Corinaldo in het noorden van de provincie Ancona al in 411 gesticht. De bevolking van het Romeinse Suasa vluchtte nl toen voor de barbaarse krijgsheer Alaric naar de omliggende heuvels. Doch een echt vermeldenswaardige nederzetting vindt men pas in het begin van de 20ste eeuw, zo zeggen de historici.
Corinaldo was lange tijd een vrije gemeente die zich moest handhaven tussen het hertogdom Urbino en de Marken van Ancona. Zeker tijdens de gevechten in Italië tussen de Ghibellijnen (Ghibellini) die loyaal waren aan de keizer en de Welfen ( Guelfi) die loyaal waren aan de kerk. In 1248 mocht Corinaldo zich één van de Castelli di Jesi noemen. Doch in 1360 vernietigde paus Innocentus VI de stad.
Paus Urbanus V liet de stad herbouwen in 1367 met de indrukwekkende stadsmuren die er nog steeds zijn. Dit is waarschijnlijk hoe Corinaldo’s heraldische motto tot stand kwam: Cineribus orta combusta revixi, wat ongeveer betekent: Verrezen uit de as ben ik weer tot leven gekomen.
Verschillende families regeerden verder in Corinaldo, van de Malatestas tot de Sforzas. Toen de inwoners van Corinaldo in 1517 na een belegering van 23 dagen de aanval van de hertog van Urbino Francesco della Rovere afsloegen, verleende paus Leo X de stad zelfs stadsrechten als dank voor haar loyaliteit aan de kerk. Corinaldo bloeide op vanaf de 17e eeuw; inmiddels deeluitmakend van de Pauselijke Staat, dat zich uitbreidde in Midden-Italië, hoefde het zijn gemeentegrenzen niet meer te verdedigen en zorgde de gestaag groeiende bevolking voor handel, cultuur, representatieve gebouwen en kerken.
Elkes en Otto’s tocht door Corinaldo:
Ze parkeerden buiten de stadsmuren en trakteerden zichzelf eerst op een kleine verfrissing met uitzicht op de populaire Chiosco (kiosk), net buiten Porta S. Giovanni.
Aan de overkant staat de kerk van San Francesco, in zijn huidige structuur uit het midden van de 18e eeuw, maar gebouwd op de overblijfselen van een 13e-eeuwse kerk. Binnen met schilderijen van de schilder Claudio Ridolfi, die zijn laatste jaren in Corinaldo doorbracht en aan wie in het centrum een museum is gewijd.
Daarna startten ze de tocht langs de ongeveer 1 kilometer lange, goed bewaard gebleven stadsmuur. Hier vind je machtige poorten en torens, zoals de Torre dello Scorticatore, de Porta Santa Maria Mercato of de Porta Nova.
De wachthuizen en torens ingebed in de muur, kregen snel een nieuwe functie en werden omgebouwd; enerzijds omdat de stad vanaf de 17e eeuw veiliger was geworden en niet meer op deze manier bewaakt hoefde te worden en anderzijds door de drastische bevolkingstoename door de welvaart van de stad. Op een bordje aan de muur bleek dat een zekere Liseppetta tot in de 60-er jaren in een 1-kamer woning woonde met open haard en latrine. Een keramiekatelier verhuisde naar een voormalige gevangenistoren.
Bij Porta Santa Maria Mercato kwam een feestelijke fanfare hen tegemoet op wat waarschijnlijk de meest gefotografeerde trap van Le Marche is, nl. de Scallinata del Pozzo della Polenta, ook wel Piaggia genoemd. Daarover later meer…
Wat verderop liepen ze langs de stadsmuur, langs Hotel I Tigli en verwonderden zich over de 43 meter hoge Libanese ceder (of Himalayaceder) op de Piazza del Cassero, die hier waarschijnlijk al meer dan 100 jaar staat. Op dit plein stond vroeger de San Pietro-kerk, waarvan alleen de toren nog over is.
Ze glipten even binnen in enkele van de kerken in het centrum: de 17e-eeuwse neoklassieke Suffragio-kerk, gebouwd op de overblijfselen van een versterkte toren door de Anconetaanse architect Francesco Maria Ciaraffoni ontworpen en de barokke Madonna dell’Addolorata-kerk, aan de de buitenkant eerder onopvallend. Binnenin stonden enkele heiligenbeelden, van de Madonna Dolorosa (de bedroefde Madonna) tot de bekende Italiaanse heilige Santa Lucia (altijd afgebeeld met ogen in een kom) tot de heilige wiens sporen onmiskenbaar zijn in de hele stad Corinaldo: Santa Maria Goretti. Zij werd geboren in Corinaldo en nog geen 12 jaar oud, stierf ze een gewelddadige dood in de buurt van Rome:
Martelaarschap van de heilige Maria Goretti :
Maria, ook wel liefkozend Marietta genoemd, was de oudste dochter van een weduwe van een arme pachtboer. Alessandro, de 16-jarige zoon van de huisbaas, volgde het 11-jarige meisje vaak en probeerde haar op een dag in 1902 te verkrachten Zij verdedigde zich succesvol doch stierf uiteindelijk aan haar verwondingen, veroorzaakt door 14 steken met een priem.
Paus Pius XII verklaarde haar zalig in 1947 en heilig in 1950 voor een half miljoen gelovigen op het Sint-Pietersplein. De rechtvaardiging van de heiligverklaring zegt veel over het beeld dat de kerk van de vrouw had in het begin van de jaren vijftig: de vrouw (het meisje!) is een lief slachtoffer en vergeeft de verkrachter zijn agressie jegens haar: bescherm de kwelgeest zodat hij geen zonde begaat en naar de hel gaat. Hij zat 20 jaar gevangenisstraf uit, kreeg berouw en werkte voortaan als tuinman in een Franciscaans klooster.
Gelukkig presenteren ze het verhaal van Maria Goretti nu ook anders in Corinaldo – zo zag Elke het op een poster in één van de kerken: nu wordt het aspect positief benadrukt dat Marietta terugvocht en daardoor een rolmodel voor andere vrouwen en meisjes zou moeten zijn, om zelfverzekerd te zijn en niet alles toe te laten. Op veel plaatsen in het dorp zagen ze informatieborden en gedenkplaten gewijd aan Maria Goretti; er staat zelfs een bedevaartskerk waarin zowel Maria’s moeder als – een verzoeningsteken – de dader Alessandro begraven liggen.
Musea en theaters in Corinaldo:
Verder naar de seculiere gebouwen aan de Via del Corso, zoals het voormalige Augustijnenklooster waar nu het Claudio Ridolfi Museum is gevestigd: met werken van de kunstenaar zelf, met een verzameling Siciliaanse reliekschrijnen en met vondsten uit de Piceense periode. Helaas bleek het museum al gesloten, net als het Museum voor Kostuums en Volkstradities. Ze bekeken ook het Teatro Goldoni en het palazzo van de gemeente van buitenaf:
De Pozzo della Polenta (de Polenta-put):
In de vroege avond wandelden ze via de Piaggia, de 100 treden tellende trap met de put Pozzo della Polenta, richting de feesttent. Oorspronkelijk uit de 15e eeuw, dankt de put zijn naam aan dit merkwaardige verhaal:
Lang geleden droeg een oude man een zware zak maïsmeel de lange trap op. Midden op de trap, bij de put, nam hij een korte adempauze en de zak maismeel viel in de put. Er bestaan verschillende versies van wat er daarna gebeurde, maar ze eindigen allemaal met de viering van een groot polentafestival in de stad met behulp van het vochtige maïsmeel die uit de put is gehaald.
Sinds de jaren tachtig organiseert men er daarom in juni of juli een groot stadsfeest, genaamd Contesa del Pozzo della Polenta, waarbij de historische verdediging tegen de aanval van Francesco della Rovere in 1517 wordt nagespeeld.
De Pozzo della Polenta maakte hen hongerig, dus aan het eind van de dag begaven ze zich naar de feesttent buiten de stadsmuren. Hier aten ze pasta en dronken goede Verdicchio-wijn uit de streek. De sfeer was goed en niemand kloeg over de lange rij bij de kassa zolang het eten maar goed was en de wijn rijkelijk kon vloeien.
Ondertussen was het donker geworden en reden Otto en Elke naar huis, niet zonder nog eens een kijkje te nemen bij enkele van de prachtig verlichte torens van de stadsmuur
Zomerprogramma in Corinaldo:
Corinaldo vedient eigenlijk altijd een bezoek ! Natuurlijk trekken de feesten en evenementen het hele jaar door gasten. Hier – vers van de pers- het zomerprogramma tot aan het inmiddels beruchte Halloweenfestival eind oktober:
0 reacties