Niet altijd gemakkeljk om kinderen te motiveren voor een stedenbezoek. Maar misschien lukt het wel met deze Open Air tour rond en in Arcevia ! Bedacht in 2021 en uitgewerkt door Chiara Agostinelli, maak je een tocht langs de buitenkant van de stad op zoek naar hedendaagse kunstwerken of monumenten.
Voor de beschrijvingen van de te zoeken onderwerpen, kan je onderstaande kaart gebruiken,
Om de route te voglen kan je dan onderstaande kaart raadplegen: ik startte met de auto aan de rotonde (nummer 16 op de kaart) . Klik hier voor de coordinaten.
Het beeld van Atlas die de wereldbol op zijn rug torst. Gemaakt in 1988 door de Marchigiaanse kunstenaar Bruno d’Arcevia, pseudoniem voor Bruno Bruni.
Vervolg dan naar de Strada Provinciale Arceviese, waarbij je de vroegere steengroeve Mancini passeert. Hier zie je nummer 15 en 14, werken van Zio Ziegler, de aard van het verzet (The Nature of Resistance). Deze Californische streetart- kunstenaar realiseerde hier in 2015 zijn eerste kunstwerk in Italie, waarbij hij refereerde naar de gefusilleerde partizanen in de buurt tijdens WOII. De steengroeve vormt voor hem ook het verzet tegen de natuur.
Helaas kon je vanaf de weg de muurschildering van de volgende artiest Moneyless slechts gedeeltelijk fotograferen.
Dan nemen we richting Monte Sant Angelo, hiervoor sla je bij Certopiano af naar de Monte Sant Angelo, waar we ooit over de Sint Michaelkerk berichtten in een vorig artikel. Op weg naar de kerk passeert men langs nummer 11. Tijdens WOII schoten op 4/5/1944 de Nazis hier enkele leden van de familie Mazzini neer samen met de partizanen die ze bij hen in huis verstopten. De muur van het huis van deze familie dient nu als monument.
Daarna bereikt men de Sint Michaelskerk met nummer 12 en 13, respectievelijk de mijnwerkerslamp, die sinds 2017 herinnert aan de Cabernardi zwavelmijn. Iets verderop bemerk je het monument, dat ook weer gerealiseerd werd door Bruno d’Arcevia voor de gevallenen van de Staatspolitie.
Nu de heuvel terug naar beneden rijden om op het kruispunt ( met de SP15 en Via Costa) monument nummer 10 te zien. Hier op het plakkaat lezen we, dat in 1407 de kapitein avonturier Braccio di Montone de inwoners van Rocca Contrada (de vroegere benaming van Arcevia) de overwinning bezorgde op de Pergolezen.
We rijden nu richting Arcevia stad. Daar verwelkomt ons het kunstwerk nummer 9 Anima Mundi gemaakt door 2 kunstenaressen Elena Saracino en Tanya Preminger. Het symboliseert ook de toegang naar Arcevia aan de westkant.
Bovendien richtte het natuurpark Parco Gola della Rossa e di Frasassi ook een plakkaat op. Van hieruit krijg je mooie panorama’s te zien.
Vanaf nu gebruik je de volgende kaart:
Iets verderop parkeren we aan het monument van de partizaan. (nummer 6) Romolo Augusto Schiavoni maakte het in 1964 en plaatste het richting de Monte Sant’Angelo, naar het monument waar de fussillade plaatsvond van de verzetsstrijders. Deze beeldhouwer maakte meerdere monumenten ter ere van de oorlogsslachoffers in le Marche o.a. in Fabriano, Osimo en Senigallia.
We bevinden ons bij nummer 6. Vanaf hier verloopt de route te voet. We betreden het centrum en belanden direcht bij het park Leopardi. Aan de ingang ervan nummer 4: het monument om de gevallenen van WOI te herdenken, gemaakt door Tarquato Tamagnini in 1923.
In het park kan je in de zomer terecht voor een schaduwrijke wandeling en een verfrissing. Buiten het seizoen blijkt de bar gesloten. Nummer 5 moeten we even zoeken, maar vinden we beneden aan een sportveld: de houtsculptuur uit 2017 van Maurizio Tisba. Spiriti nel bosco of bosgeesten.
We staan op het hoogste punt van Arcevia waarbij we van het uitzicht genieten.
Nu slenteren we via de steegjes naar de Porta San Pietro.
Aan de binnenkant van de stadspoort merken we nummer 7 op. Deze keer een beschildering (2009) van de artiest Bruno d’Arcevia: de Madonna con il Bambino met San Pietro en San Medardo aan beide zijden.
Sint Pieter duidelijk te herkennen aan de sleutels van Gods Rijk.
Langs de Provinciale weg duikt aan de linkerkant een heel grote murales op, De Murales van Arcevia ( nummer 8 ). Ooit realiseerde in 1981 Aurelo Ceccarelli een reusachtige wandbeschildering op deze plek, doch in 1981werd deze verwoest door slechte weersomstandigheden. In 2019 ( Aurelio stierf in 2014) maakte een andere kunstenaar Leonardo Cemak het huidige kunstwerk, zich baserend op het vroegere.
Nu wandelen we naar de Corso Mazzini, het centrum van Acevia, want hier staan nummer 1 en 2.
Aan de achterkant van de Sint-Medard-put zien we een kopie van het altaarbeeld de Madonna en de Heiligen. Dit kunstwerk geschilderd in 1508 door niemand minder dan Luca Signorelli staat in de Pinakotheek Brera in Milaan. In 2009 kwam het schilderij even terug naar Arcevia, waarbij men deze gebeurtenis door deze kopie wilde herdenken.
Nummer 2 hoeven we niet lang te zoeken, hiervoor betreden we even het kloosterhof van Sint Franciscus. Edgardo Mannucci maakte dit bronzen beeld Idea nr.3 in 1972.
Helemaal aan het einde van Corso Mazzini en Via Ramazzini staat het laatste object nummer 3, nl op de muur van een scholeninstituut op de Piazza Crocioni. Frammenti di un insegnamento sconosciuto. (fragmenten van een onbekend onderwijs). De kunstenaar Orodè Deoro deed er 3 jaar over om deze mozaiek te maken van 2008-2011. Helaas zijn we hier net aan de vooravond van de wijnfeesten; er staan allerlei tentjes en kraampjes waardoor we het mozaiek niet al te best kunnen fotograferen.
Onze ronde zit erop, sommige creaties konden ons bekoren, andere minder. Maar dat is waarschijnlijk een kwestie van smaak. De oplettende lezer zal opmerken dat ik 1 object vergat nl. de nummer 9 (komt nl. 2 maal voor op de kaart) aan de oostkant van de stad. Die was ik helemaal vergeten. Maar mocht je de tocht doen, stuur ons dan een foto van dat beeld !
In ieder geval ontdekten we Arcevia op een originele manier.
0 reacties