De Ipogeo van Piagge stond al lang op mijn te-bezoeken-lijst. Doch deze ondergondse kelder opent slechts ’s weekends in de namiddagen.
Piagge en Terre Roveresche
Piagge fusioneerde in 2017 samen met Orciano di Pesaro, Barchi en San Giorgio di Pesaro tot de nieuwe gemeente Terre Roveresche, verwijzend naar de ooit zo machtige Della Rovere familie die in dit gebied de scepter zwaaide (16de-17de eeuw). Meer dan 76 % van de bevolking stemde tijdens een referendum voor een fusie.
Zoals de meeste huidige Marchigiaanse dorpjes op heuvels ontstond deze nederzetting door de gevluchte bewoners van een oorspronkelijke Romeinse municipium Lubacaria, dat door de Goten vernield werd. Aanvankelijk noemde men het Pladearum naar het Latijnse Platea, want op deze 200meter gelegen heuvel bevond zich een mooi vlak stuk. Door de eeuwen heen verbasterde de naam tot Piagge.
Er volgden verschillende wissels van heersers van de Malatesta, de Medici tot della Rovere om vanaf 1631 deel uit te maken van de Pauselijke Staten.
Santa Lucia kerk in Piagge
Wij parkeerden gewoon in het dorpje tegenover de Santa Lucia kerk uit 1882 ,die open bleek.
Er hing een bijzonder laatste Avondmaal uit 1630 geschilderd door Guerrieri. De preekstoel mocht er ook zijn! De verrassing was de Lourdesgrot uit 1936.
Wandeling in Piagge
We maakten een rondwandeling door het dorp, waarbij opviel dat er binnen de oude stadsmuren geen originele historische huizen stonden. Later vernamen we, dat het oudste gedeelte louter tot bewaking diende, vandaar enkele muren en een 18de eeuwse wachttoren. Op de piazza een bloem afgebeeld, één van de symbolen, die we in de Ipogeo terugvonden.
Natuurlijk zagen we weer prachtige uitzichten !
De ingang tot de Ipogeo bevindt zich rechts net vòòr de stadspoort.
De Ipogeo
Hier onthaalde ons een vriendelijke vrouw, die ons vroeg om even te wachten voordat de gids terug was van zijn eerste rondleiding. Door de berperkte ruimte liet men slechts kleine groepjes toe. De toegang kostte 4€, maar gold tevens voor de 2 andere musea in de andere deelgemeentes van Terre Roveresche: het Musa of het Geschiedenis museum van de omgeving te San Giorgio di Pesaro en het Koord-en Baksteenmuseum te Orciano di Pesaro, een meevaller !
We kwamen snel aan de beurt en met een groepje van 7 personen, de gids inbegrepen, daalden we via een zandstenen uitgehouwen trap af. Niet zo gemakkelijk daar we de muren niet mochten aanraken en de treden toch ongelijkmatig bleken.
De gids vertelde, dat we ons 7 meter diep bevonden, waardoor er een constante temperatuur van 15-16 graden heerste. Waarschijnlijk tussen 1000-1200n Ch gegraven in zandsteen. Hij wees ons erop, dat men in le Marche dergelijke steen tufo noemt, doch tufo of tufsteen kent een vulkanische oorsprong, deze zandsteen absoluut niet.
Op de muren zag men de verschillende lagen zandsteen afgewisseld door kleilagen.
Men had de kelder in de vorm van een Grieks kruis gegraven, vandaar het vermoeden van een oospronkelijke spirituele/religieuze functie van dit ipogeo. Men denkt, dat groepen mensen hier in het geheim hun religieuze rituelen uitvoerden die niet volgens het katholieke geloof gebeurden. De bloemmotieven met 6 blaadjes blijken een heidens symbool te zijn .
De 5 bladige bloem èn vooral de lelie symboliseren dan weer wel het katholieke geloof nl. de zuiverheid. Maria beeldt men dikwijls met lelies uit.
In de verschillende nissen plaatste men zijn olielampen of kaarsen.
Door het zandsteen blijft het een kwetsbare ruimte, zeker wat de symbolen betreft. Enkele aanrakingen zijn genoeg om de tekeningen te vernielen. Ook onze adem en lichaamstemperatuur kunnen de ideale omgevingsfactoren negatief beinvloeden, vandaar dat men slechts 2 namiddagen in de week open is en kleine groepjes toelaat. De laatste bewoner van het huis was een slager, die de ipogeo als opslagplaats gebruikte. In 1996 ontdekte men de historische betekenis van deze ondergrondse plaats. 20 jaar zou het duren voordat men het voor het publiek mocht openen. Nog steeds biedt het genoeg stof voor onderzoekers.
We klommen terug naar boven naar de uitgang, heel tevreden over dit interessant bezoek !
Praktische tips:
Raadpleeg de website voor meer info over de Ipogeo.
Op heel veel plaatsen in le Marche bezaten de huizen ondergrondse kelders die dikwijls met elkaar verbonden waren. Men gebruikte ze als koelruimte en opslagplaats voor levensmiddelen, als verstopplaats tijdens oorlogen, als religieuze oorden….
Wil je zo’n ondergronds gangenstelsel bezoeken, dan kan dat in Camerano.
Of wil je de formaggio di grotta eens proeven die in een dergelijke kelder verder rijpt ? Hiervoor kan je terecht in Mondavio bij Claudia Ridolfo.
Onze trip in de Terre Roveresche bracht ons ook naar andere verrassende plekjes, maar dat is voor een ander artikel !
0 reacties