Ecco Le Marche

Ancona kent een Griekse oorsprong: in de 4de eeuw v Chr stichtten Grieken hier een kolonie. Vanwege de elleboogvormige baai gaven ze het de naam Ankon, wat elleboog betekent in het Grieks. Griekse resten vind je onder de vloer van de San Ciriaco dom.

Toch kent de stad daarna ook een Romeins verleden, in 90 v Ch kreeg het municipium de naam Ancona. De Romeinse getuigenissen kom je dan ook tegen, wanneer je deze havenstad verkent; de resten van de oude Romeinse haven die door keizer Trajanus nieuw leven werd ingeblazen, een triomfboog ter ere van deze keizer, maar het imposantste gebouw vormt toch het oude amfitheater in de buurt van de Dom.

GESCHIEDENIS AMFITHEATER

Het amfitheater werd gebouwd tijdens de periode van keizer Augustus rond de 1ste eeuw v Ch om een eeuw later door keizer Trajanus vergroot te worden. 8000 tot 10.000 toeschouwers konden hier de gladiatorenspelen aanschouwen. (Het Colosseum in Rome, dat wel 100 jaar jonger was, telde 50.000 zitplaatsen)
Tijdens warme zonnige zomerdagen overdekte een velarium of een groot zeil de hele arena.
Vanaf de 6de eeuw n Ch verloor het zijn functie en diende tot en met de 18 de eeuw als fundament voor woningen, waarvan men nu nog een aantal ziet. De noordelijke kant van het amfitheater verdween compleet uit het zicht tijdens de bouw van een klooster en een San Bartolomeo kerk tussen de 13de en 17de eeuw. Vervolgens werd het klooster omgebouwd tot stadsgevangenis.

In 1810 herkende de abt en historicus Antonio Leoni de buitenkant van de onderste muren als Romeinse bouwstijl. De eerste archeologische opgravingen gebeurden in 1930. Na de aardbeving van 1972 brak men de gevangenis af en ontdekte zo nog andere gedeeltes van het amfitheater.

DE GLADIATORENSCHOOL

Kom je via de Via Pio II en de piazza anfiteatro dan valt de grote poortopening op, de Arco Bonarelli genoemd naar de rijke familie, die hier een palazzo bezat. Dit was de porta pompae waarlangs de gladiatoren het amfitheater betraden. In de muur duidelijk de typische bouwtechnieken van de Romeinen te zien: de opus reticulatum en opus latericium of een mix de opus mixtum.

Meer naar de Via Pio II toe, zie je een overdekte plaats. Hier bevond zich de gladiatorenschool met klein zwembad of thermen. Een deel van de mozaiekvloer kwam tevoorschijn tijdens opgravingwerken.

BEZOEK AAN HET AMFITHEATER

Tijdens geleide bezoeken betreedt men het amfitheater door de gladiatoren-ingang. Bij een gesloten amfitheater kan men aan de rechterkant van de grote poort via een trap omhoog toch nog via een hekje een blik werpen op de resten van het Romeinse gebouw.

Via een trap en indrukwekkende steunpalen komt men in het binnenste van het theater. Ik was er toevallig op een opendeurdag. De dag ervoor zakter echter iemand door een houten vlonder waardoor we nu ons slechts via een klein gedeelte konden verplaatsen. Gelukkig zagen we nog voldoende.
Zeker meer dan 20 jaar geleden, maakte ik zelfs een rondleiding mee boven op de bewakingsgalerij van de ex-gevangenis, waarbij men een fenomenaal uitzicht op de zee had. Doch momenteel mocht men wegens instabiliteit hier ook niet meer op.

Bovenaan gekomen ziet men allerlei verschillende delen van ruines: het gedeelte onder een afdak bestaat uit de resten van het amfitheater, bijna al de overige muurtjes, openingen e.d. vormen overbljfselen van het klooster en andere vroegere gebouwen die hier ooit op de Romeinse Arena werden gebouwd. Verdere opgravingswerken zouden natuurlijk meer van het originele Romeinse bouwwerk aan het licht brengen. Doch men koos voor deze variante, daar het de reele weerspiegeling vormt van heel de geschiedenis van deze plek.

Met de wandelgroep bereikten we ooit de bovenkant van het amfitheater via het Parco del cardeto. Van hieruit genoten we een magnifiek uitzicht op het geheel. Merk ook de zitplaatsen op, want tegenwoordig gebruikt men het amfitheater terug als openluchtschouwburg tijdens de zomer.

TIPS:


0 reacties

Een reactie achterlaten

Avatar plaatshouder

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *