Wie was Carlo Urbani?
In april 2020 wijdden we al een artikel aan de beroemde Italiaanse arts Carlo Urbani. Want 17 jaar vóór corona behoedde Urbani ons voor een potentieel rampzalige, wereldwijde uitbraak van het gevaarlijke SARS-virus. En hij betaalde daarvoor met zijn leven. Maar naast deze werkelijk verantwoordelijke en onbaatzuchtige heldendaad was hij iemand die zeer betrokken was en geïnteresseerd in talrijke verschillende zaken.
Het Carlo Urbani-museum in Castelplanio.
Twee jaar geleden wijdde men in zijn geboortestad Castelplanio in de Marche een museum aan hem. Op een regendag in april besloten elke en haar man Otto het museum te bezoeken:
het museum bevindt zich op de begane grond van de voormalige basisschool in Castelplanio.

Al in de eerste ruimte zagen ze een levensgrote foto van hem als deltavliegerpiloot. Dit was één van zijn avontuurlijke hobby’s.

Een andere was fotografie. Er zijn dan ook veel foto’s van de exotische landen die hij voor zijn werk bezocht.


Carlo Urbani werkte jarenlang als arts in Afrika en Zuidoost-Azië, meest recent in Vietnam. Hier werkte hij voor Artsen zonder Grenzen en de WHO en reisde hij per motor naar zijn missies. De originele motorfiets en onderdelen van de uitrusting zijn te zien in het museum.




Hij maakte zich sterk voor gezondheidsvoorlichting en toegang tot medische zorg, vooral voor kinderen. Er was ook materiaal over dit onderwerp beschikbaar, waaronder een folder voor scholen over gezondheidsvoorlichting en hygiëne die hij ontwikkelde.




Speciale onderscheidingen voor Carlo Urbani:
Tot slot volgde een overzicht van de vele onderscheidingen die hij mocht ontvangen, zoals:
- Als hoofd van de Italiaanse afdeling van Artsen zonder Grenzen reisde hij in 1999 naar Stockholm om de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst te nemen.
- De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) eerde zijn inspanningen tegen SARS met een plaquette.
- Zijn nagedachtenis wordt herdacht in de Giardini dei Giusti (Tuinen der Rechtvaardigen) in Milaan. De Tuinen der Rechtvaardigen zijn gebaseerd op het voorbeeld van de Shoah-herdenkingsplaats Yad Vashem in Israël en eren mensen die zich op een bijzondere manier voor anderen hebben ingezet.




Aan het einde van de tentoonstelling werd een interview met Urbani’s weduwe vertoond, helaas alleen in het Italiaans.

Al met al is het een kleine tentoonstelling die niet veel tijd kost, maar die interessante kanten van deze geëngageerde filantroop onthulde die Elke tot dan toe niet kende.
Toen ze het museum verlieten, beseften ze dat het helemaal niet had geregend! Toch hadden ze geen spijt dat ze dit museum bezochten.
Praktische informatie:
Het museum wordt beheerd door de AICU-organisatie en één van de oprichters, Roberto Gigli. AICU (Associazione Italiana Carlo Urbani) is een stichting die zorgt voor de voortzetting van de projecten die het meest aan zijn hart lagen. Inbegrepen:
- Preventie en behandeling van infectieziekten
- Toegang tot essentiële medicijnen
- de opleiding en uitrusting van medisch personeel
vooral in armere landen en voor ‘vergeten’ bevolkingsgroepen.

Het museum is alleen geopend in het weekend en op feestdagen. De exacte openingstijden vindt u hier op de website. U kunt daar ook tickets kopen; maar dat is eigenlijk niet nodig, want de entreeprijs kunt u ook rechtstreeks bij het museum betalen.
De essentiële panelen en informatie zijn beschikbaar in het Engels en Italiaans!
Omdat Urbani een grote passie had voor kinderen, ontdekten we doorheen de hele tentoonstelling panelen geplaatst op kinderooghoogte, waarop alles op een leuke manier werd uitgelegd. Weliswaar waren deze borden alleen in het Italiaans.
0 reacties