Vorig jaar raakten Elke en Otto toevallig aan de praat met Johanna en Horst in een restaurant in Fratte Rosa. Zij raadden hen aan om een tour naar Ristorante Baffone te maken met de fiets. Deze Duitsers zijn vaak op pad met hun e-bikes, maar combineren hun fietstochten graag met een lekkere lunchpauze. Echt iets voor Elke !
Afgelopen weekend lukte het Elke en Otto eindelijk om de tour te maken. En ze werden niet teleurgesteld: zowel de fietstocht zelf als de lunch bij Baffone, het truffelrestaurant ten westen van Cagli, bleken een fantastische ervaring.
We laten Elke aan het woord:
Rit vanuit Cagli naar Ristorante Baffone.
Onze tour begon in Cagli. We parkeerden aan de Via Bramante, aan de oostkant van de stad, vlakbij een sportveld. Daar ontdekten we voldoende parkeergelegenheid.
Vanaf hier fietsten we verder, langs de stadsmuren van Cagli en de toren (Torre Martiniano) en vervolgens westwaarts over de SP29 (Cagli-Piannello).
De weg klom langzaam langs de rivier de Bosso. Toen we Cagli verlieten, irriteerden me de vele auto’s nog, aangezien we gewend zijn aan de normaal rustige wegen in de regio Marche. Maar hoe verder we de stad achter ons lieten, hoe rustiger het verkeer werd.
Na 16 rustige kilometers verlieten we de Marche en reden we Umbrië binnen. We sloegen linksaf de SP208 op, wat Elke meteen een beetje deed schrikken: een ongeasfalteerde weg, verhard maar af en toe met grind. Mijn man, Otto, had zijn mountainbike bij zich, maar ik had alleen een gewone e-bike, gelukkig met iets bredere banden. Het was nog zo’n 8 kilometer naar het restaurant, en ik vond het niet prettig om het over zo’n wegdek te moeten doen, vooral niet bergop. Maar na zo’n 1,5 kilometer bleek de nachtmerrie voorbij en reden we opnieuw op een geasfalteerde weg, zij het met veel kuilen.
Voordeel: we ontmoetten slechts 2-3 auto’s tot we het restaurant bereikten, wat betekende dat we de weg helemaal voor onszelf hadden!
Het was er heerlijk stil en in begeleiding met de bloeiende brem vond ik het een mooie fietsroute, ook al werd het geleidelijk steiler. In sommige bochten zagen we boerderijen: hier bewerkte men kleine akkers of verbouwde men hout. Ik had al op het paardenfestival op de Monte Catria gehoord dat men de halfwilde paarden hier ooit gebruikte voor het vervoer van hout.
Otto zweette flink op zijn mountainbike zonder elektrische ondersteuning, terwijl ik op de e-bike goede vorderingen maakte.
Baffone: een bekend personage.
Na in totaal 24 kilometer bevond zich op de top van de pas het restaurant Baffone, waar men heerlijke truffelgerechten serveerde! De naam Baffone betekent “grote snor” en is opgedragen aan de oorspronkelijke eigenaar, Ubaldo Casagrande.
Baffone was, volgens een plaquette in het restaurant, een ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem, een machtige orde bestaande uit leken (mannen en vrouwen) die sinds de 19e eeuw direct ondergeschikt is aan de paus.
De man stond bekend als een groot helderziende, handlezer, exorcist en kruidenkenner. Kortom, een zeer speciale figuur, die ook de karakteristieke snor droeg die in de regio bekend is. Hij overleed in 2001 op 78-jarige leeftijd en zijn familie runt nu verder het restaurant.
Het restaurant was enorm en had bovendien een heerlijk overdekt terras, waar we onze dorst konden lessen met bier en water. We bestelden de truffelvoorgerechtenschotel voor twee personen, gevolgd door een portie truffelspaghetti carbonara per persoon. Dit was de echte uitdaging van de tour, want we zaten na afloop zo vol! Maar het was erg lekker en met €80 voor twee personen, inclusief bier, wijn, water en koffie, was het helemaal niet duur, want alle gerechten waren rijkelijk bedekt met geschaafde truffel.
De gemakkelijke, snelle terugweg.
Uitgerust begonnen we aan de terugreis, over de verharde maar hobbelige SP208 tot we de SS452 della Contessa bereikten en deze afsloegen richting Cantiano. Na korte tijd passeerden we de regiogrens en reden we weer de regio Marche binnen. De SS452 vervolgde nu gestaag bergafwaarts langs de rivier de Burano, waardoor we snel vooruitkwamen.
Na kilometer 37 van onze tocht werd het nog aangenamer: provinciale weg 452, waarover we reden, kwam samen met de SS3 (Via Flaminia). Vanaf hier konden we een klein weggetje parallel aan de SS3 nemen; nog minder verkeer !
We hadden tijd, dus stopten we even in het idyllische stadje Cantiano. Het was echter nog lunchtijd en alles was vrij slaperig. Rijdend door de smalle straatjes vonden we echter een bar met tafeltjes buiten in de schaduw.
De laatste 10 kilometer terug naar Cagli, ons vertrekpunt, verliepen vlekkeloos.
Meer info:
Hier vind je links naar het parcours van de tour:
- ofwel in de Komoot-app: Komoot-link.
- of download het rechtstreeks als GPX-bestand vanaf onze Google Drive: GPX-bestand.
Hier is een overzicht van de route (screenshot van Komoot):
De tocht was prima te doen met een e-bike; wie op een gewone fiets rijdt, moet echter wel een goede conditie hebben. Gezien het soms wat ruwe wegdek, kun je het beste een gravelbike of mountainbike nemen, maar een gewone fiets met iets dikkere banden is zeker ook geschikt.
Als je geen zin hebt om te fietsen, kun je natuurlijk ook met de auto of motor naar het truffrestaurant rijden. Het restaurant is het hele jaar geopend en blijkt vooral populair in de wintermaanden van november tot en met januari, wanneer de felbegeerde witte truffels verkrijgbaar zijn.
Ik raad echter aan om van tevoren te bellen of online te controleren of het restaurant open is. In de herfst, toen wij erheen wilden, bleek het toe vanwege verlof wat niet op hun website stond.
Hier vind je de contactgegevens van het restaurant: Ristorante da Baffone. Het contactformulier is in het Engels.
0 reacties