Eindelijk waren Laura (terug van haar Noorwegen ervaring), Elke en ik opnieuw verenigd ! Tijd om weer samen een uitstap te plannen in het teken van onze marcheblog.
Onze keuze viel op de Bosco dei Mazzamurelli in Montemonaco in het regionaal park van de Monti Sibillini, een soort kabouterbos.
Helaas voor de zoveelste keer tijdens een gezamenlijke uitstap, troffen we geen mooi weer aan… doch we lieten ons hierdoor niet ontmoedigen en parkeerden gratis net aan de buitenkant van het dorp Montemonaco.
De wandeling door het bos van de Mazzamurelli startte nl aan de andere kant van Montemonaco, we volgden de bordjes !
De Wandeling van Guerin Meschino:
Aan het begin verwelkomde ons een groot bord met de wandeling doorheen het land van de Mazzamurelli en een parcours doorheen het levensverhaal van Guerin Meschino.
Guerin Meschino vormde het hoofdpersonage in een 8-delig riderroman geschreven in 1410 door Andrea di Barberino: ontvoerd als kind door piraten, verkocht aan Epidonio , een hoveling van de keizer van Constantinopel. Al gauw geraakte Meschino bevriend met de zoon van de Turkse keizer. Na allerlei gebeurtenissen, besloot hij op zoek naar zijn ouders te gaan, hiervoor door heel de wereld reizend, allelei avonturen belevend. Op een dag ontmoette hij een oude wijze man die hem de raad gaf om naar Midden-Italie te gaan naar de wijze Sibilla. Want zij wist nl wie en waar zijn ouders waren. Zo kwam Meschino in de grot van de Sibilla terecht, die hem alleen vertelde dat zijn beide ouders nog leefden. Na bijna een jaar in de grot van de Sibilla te hebben geleefd, vertrok hij zijn zoektocht verder zettend. Na allerlei avonturen ontmoette hij ze uiteindelijk in Durres (Albanie).
In de voetsporen van deze Guerin Meschino volgden we het hele wandelpad. Overigens niet alleen leuk voor kinderen, wij vonden het ook heel plezant. Onderweg moesten we proeven afleggen (jammer genoeg alleen in het Italiaans beschreven, maar sommigen spraken voor zich)
Laura probeerde tevens het blotevoetenpad uit !
Onderweg genoten we ook van de prachtige panorama’s op het Sibillini gebergte ! Gelukkig brak de zon langzaam door.
Onderweg overwonnen we tevens een hindernissenparcours :
De wandeling door het Bos van de Mazzamurelli:
Hierna betraden we het bos van de Mazzamurelli, een soort ondeugend kaboutervolkje. Zij verstoppen zich graag in huizen waar ze lawaai produceren. Ze kloppen op de muren (vandaar hun naam Mazzamurelli) of ze halen allerlei streken uit bij de bewoners van die huizen. Het zijn ook trouwe bewakers van bossen en de natuur, zowel in de bergen als aan zee. Hun legendes komen dan ook veelvuldig op verschillende plaatsen voor.
Tijdens de wandeling merkten we op, dat de kabouters niet alleen in dit bos leven, we zagen ook elfjes, dieren en ook de troon van de Sibillakoningin !
Deze wandeling vergde wat meer conditie…
Hadden we helemaal aan het begin van de wandeling meteen voor de Mazzamurelli gekozen dan stapte je eerst door een poort waarbij je een bel moest luiden….de kabouters wilden nl. graag weten wanneer bezoekers komen ! Wij deden dat nu op het einde.
Het Speelpark:
Eenmaal uit het bos, verwelkomde een ander blotenvoetenpad ons, hetzij een droog en een nat door een vijvertje. Maar ook een fitnessparcours en een toffe speeltuin begroetten ons.
Wil je even uitrusten ? Dat kan op speciale ligbanken met mooi uitzicht !
Het bezoekerscentrum was jammer genoeg dicht.
Onderstaand filmpje laat je meegenieten van onze leuke voormiddag:
Verkenning van de gemeente Montemonaco:
De inwendige mens wilde nu ook verwend worden, we kozen voor een picknick, daar Laura ’s avonds nog een etentje had. De broodjesbar met grappige opschrifren bleek gesloten.
Gelukkig bood de alimentari of kruidenierswinkel keuze genoeg voor broodjes en drank. Een uiterst vriendelijke vrouw gaf ons daarbij de tip waar we het beste konden picknicken…
Hiervoor moesten we aan het uiterste einde van Montemonaco gaan, waar ze de oude kasteelruine een bijzondere plek gaven met een mooi plein, wat tafels en banken en prachtig uitzicht; onze broodjes smaakten !!!
Het plein heette Piazzale Don Ameche naar de acteur Don Ameche. Zijn vadere emigreerde in 1900 naar de Verenigde Staten,
Don Ameche groeide uit tot een bekende Hollywoodacteur. Geboren in 1908, startte hij zijn carriere als filmspeler in 1935 om pas tot aan zijn dood in 1993 ermee op te houden. Hij won in 1986 zelfs een Oscar voor zijn bijrol in de film Coccoon.
Een leuke plek voor de picknick met een kleine speeltuin in de buurt en een mooi zicht op de daken van Montemonaco.
Het museum van de Sibilla was gesloten vanwege verbouwingen, die nog moesten starten… de San Benedetto- kerk konden we wel even bezoeken.
Verbouwd in 1546 zoals vermeld boven het ingangsportaal, bevat deze kerk als bijzonderste element het zilveren reliquiarium van de arm van de heilige Benedict abt. De goudsmid Cristofoto di Norcia vervaardigde het in 1606. Het houten kruis achter het altaar dateert uit de 15de eeuw. Alsook het enige fresco uit deze kerk.
De dag was geslaagd en zou ons nog tot andere bezienswaardigheden leiden, maar dat vermelden we in volgende artikels.
Tips:
- openingsuren bezoekerscentrum van het kabouterbos:
Juli: zaterdag en zondag. Augustus: alle dagen van 9.30-12.30u en van 15.30-18.30u. De rest van het jaar bellen 0039-338 690 40 69 - andere gratis kabouter- en of elfjes plekken:
de Sprookjesrivier in Cingoli.
het toverbos in Sefro
0 reacties