Met mooi weer, zowel ’s winters als ’s zomers, wandel ik met plezier aan het meer van Cingoli of het Lago di Castreccioni, zoals de officiële naam ervan luidt; schitterende vergezichten op de Monte San Vicino, het azuurblauwe water van het meer en een vlakke weg maken het een geschikt parcours voor iedereen!
Op een zonovergoten winterdag na de feestdagen, wanneer iedereen zijn panettone wil smaltire of laten verdwijnen, trokken mijn man Erik en ik onze wandelschoenen aan. Wandeldoel ? Inderdaad het Meer van Cingoli.
Het stuwmeer ontstond ergens in de jaren 80 van de vorige eeuw om het grootste kunstmatige waterbekken van le Marche en zelfs Midden-Italie te worden. We parkeerden op de parking bij Bar da Rosanna en namen het wandelpad, dat niet bewegwijzerd is, rechts langs het gebouw. (aan het einde van het artikel volgt een plan)
We volgden ononderbroken het pad, dat op bepaalde plekken serieuze modderige schoenen opleverde. Het water begeleidde ons voortdurend, zorgde voor fantastische taferelen, met de golvende heuvellandschappen onder de schitterende blauwe hemel.
Hier en daar merkten we ook huizen op, de bewoners ervan mochten fier zijn op hun panorama…
Af en toe verdween het zicht op het meer, de schaduwrijke plekken voor de zomer.
Na een uurtje wandelen, bereikten we het einde van de zijarm van het meer, gekenmerkt door moerasachtige plekken.
De boeren hadden al flink geploegd en gezaaid.
We namen het uiterst rechtse pad om nu het meer aan onze rechterkant te zien. Met voortdurende de Monte San Vicino als trouwe begeleider !
We genoten volop, zonnig weer , magnifieke uitzichten en een gemakkelijke tocht !
De natuurliefhebber was ook niet vergeten, even de ladder opklimmen om foto’s te nemen !
Langzaamaan arriveerden we bij Arcobaleno Beach, één van de twee uitgebate strandbars. Deze bleek in de winter gesloten. Tijdens het seizoen vast en zeker een mooi plekje om de dorstige mens te laven en zelfs een verfrissende duik in het water te nemen ! Of het meer met pedalo’s verkennen.
Onder de brug weer door en nu omhoog tot aan de weg. Hier liepen we op het paadje achter een rail door en staken de brug over.
Rechts naar beneden bevindt zich het tweede strand la Baia di Popeye, waar men ook voor een hapje terecht kan. Op facebook melden ze altijd hun activiteiten aan, van aperitieven tot muziekavonden met een dj…Deze bar blijkt ook dikwijls buiten het seizoen geopend.
Nu keerden we terug richting parking, naar het gehucht Castreccioni. Voor de magen die iets meer lusten dan een broodje, raden we zeker restaurant Lo Smeraldo aan. Elke schreef hierover al een artikel.
De ruïne van het kasteel intrigeerde me zodanig, dat ik besloot om nog even een kleine klim te wagen. Begin 1200 nam men de burcht in gebruik, om dan herhaaldelijk van eigenaar te veranderen. Het kasteel was strategisch belangrijk tijdens de strijd tussen de welfen en de ghibellijnen en speelde dikwijls een hoofdrol op het strijdtoneel. Hierdoor keken de bewoners van het dorpje al in de 17de eeuw tegen een ruïne aan.
Ik werd niet teleurgesteld ! Hierboven aanschouwde ik een adembenemende vergezicht op het meer en omgeving. Een deel van de ruïne bleek zelfs helemaal opgeknapt tot huisje !
De Instagrammers vergat men hier blijkbaar ook niet !
Heb je zin om een gemakkelijke maar afwisselende wandeling te maken met mogelijkheid tot zwemmen, eten of te kanoën ? Trek je wandelschoenen maar aan en zet de gps richting lago di Cingoli ! We wandelden non stop iets meer dan 2 uur.
Vergroting van vertrekpunt
0 reacties