Eén van de activiteiten die we hier in de Marche waarderen, zijn de vele festivals die in de kleine steden worden gevierd en met veel liefde en toewijding door de dorpelingen worden georganiseerd. Omdat Elke, onze medeblogster, gek is op artisjokken, ging ze begin mei 2019 naar Montelupone voor het Artisjokfestival (Sagra del Carciofo). Na een verplichte Corona-pauze vindt het dit jaar weer plaats, een aanrader volgens Elke.
De kleine, mooie borgo Montelupone bevindt zich in de provincie Macerata, op nog geen 15 km van de zee en van de grotere steden Macerata, Loreto en Recanati. De naam Montelupone (de Wolfsberg) en het de wolf in het stadswapen verwijzen naar de adellijke familie Luponi, die al generaties lang in het gebied woonde. Het dorp behoort zelfs tot de Borghi più belli d’Italia, de mooiste dorpjes in Italië . Bovendien werd het bekroond met een oranje vlag (bandiera arancione) door de Italiaanse Touring Club; een erkenning voor dorpjes met een goede toeristische en milieuvriendelijke infrastructuur. Een bezoek blijkt daarom ook buiten het artisjokfestival de moeite waard.
Maar het festival, dat al sinds 1961 bestaat, mag zeker niet worden gemist door liefhebbers van artisjokken, in de omgeving van Montelupone komt nl. een heel bijzondere variëteit voor de scarciofeno. De Slow Food-organisatie nam deze artisjok in de lijst van “Presidio Slow Food” op, met name elk levensmiddel van regionale, duurzame productie en bijzondere kwaliteit die beschermd wordt. Artisjokken uit Montelupone zijn zelfs kleiner dan die uit de industriële landbouw, beziten geen haren van binnen en geen doornen van buiten, en zijn minder productief maar bijzonder smakelijk. De grotere worden gebakken en vers verwerkt, de kleinere in olie gelegd of tot crème verwerkt.
Elke laat jullie graag deelnemen aan hun bezoek aan de sagra in 2019:
we kwamen laat in de middag aan in Montelupone, parkeerden buiten de goed bewaarde stadsmuren en betraden het dorp via één van de vier stadspoorten, de 15e-eeuwse Porta Ulpiania.
Al voor de stadsmuren, maar ook binnen, boden enkele groenteboeren artisjokken uit Montelupone aan.
Binnen slenterden we naar het centrum en passeerden allerlei steigers en gestutte huizen: de aardbeving van 2016 liet hier duidelijk zijn sporen na. De kerk van Santa Chiara was nog steeds gesloten vanwege de schade.
Op de Piazza del Comune viel meteen het Palazzo dei Priori op met zijn arcades en de klokkentoren (Torre Civico) uit de 14e eeuw. In het Palazzo Comunale, naast de kantoren, stond een prachtig 19e-eeuws theater, het Teatro Nicola degli Angeli. We besteedden reeds een artikel over de talrijke Marchigiaanse theaters !
Maar om onze honger te stillen, begaven we ons naar het Parco Franchi, waar een redelijk grote eetkraam stond opgesteld. We zagen er twee moderne kassa’s met een strakke georganiseerde voedsel uitdeling: elk van de vrijwilligers serveerde immers slechts één van de verschillende gerechten van de menukaart . Iedereen wachtte zenuwachtig op de allereerste bezoekers…. doch niemand te zien, de grote leegte!
Erik, de echtgenoot van collega-blogger Isabelle, zal nu weer lachen om ons Duitsers, die altijd zo vroeg zijn en zo ook dikwijls de eersten. Vandaag vonden we het niet erg en bestelden we een artisjokquiche, gestoofde artisjokken en gegrild vlees om te delen. Als drank witte wijn, die men uit grote roestvrijstalen vaten tapte. Zo gewapend ontdekten we snel een plekje in de tent, voorzien van lange banken en tafels. We lieten het ons smaken !
Na onze maaltijd vertrokken we en zagen dat te vroeg komen eten niet zo’n slecht idee bleek; inmiddels was er een enorme rij bij de kassa. Doch zoals meestal hier in de omgeving, gedroegen de voornamelijk lokale klanten zich geduldig en wachtten ze hun beurt af zonder te mopperen of te duwen. De festivals zijn immers meestal voor een goed doel: de lokale clubs verdienen vaak iets voor de clubkas met de eetkraampjes.
Ondertussen maakten we een korte wandeling langs mooie, kleine steegjes. We zagen een gelateria die zelfs artisjokijs maakte! Natuurlijk wilden we het proeven. De smaak bleek niet slecht, maar ook niet bijzonder, de artisjokdecoratie van dit ijs daarentegen was echt mooi !
Sponsoren van het festival bezaten stands of informatieborden, die men op veel festivals terugvindt. Hier kwamen we bijvoorbeeld de gloednieuwe Suzuki Jimny tegen. De milieuvereniging Legambiente in samenwerking met de gemeente benadrukte het feit, dat er alleen ecologisch bestek en servies gebruikt werd.
Aan het uiteinde van het park genoten we van het adembenemende uitzicht over de eindeloze uitgestrektheid van de Marchigiaanse heuvels tot aan de Monte Conero. Dit prachtige landschap dat de romantische dichter Giacomo Leopardi uit het naburige Recanati, met zijn gedicht L’Infinito (het Oneindige) literair vereeuwigde !
We keerden terug naar de Piazza del Comune, waar ’s avonds nog een concert plaats zou vinden, maar die bezochten we niet meer, we hadden immers een lange terugreis voor de boeg.
Als je na het lezen van Elkes beleving dit festival ook wilt meemaken:
Informatie en tips:
In 2022 vindt het artisjokfestival weer plaats, op 7 en 8 mei. Het programma vind je hier.
Meer informatie in het Engels over de beroemde artisjok uit Montelupone, waaronder recepten en een online winkel, vind je bijvoorbeeld bij deze lokale biologische handelaar.
Als je liever de artisjokken / carciofi in een restaurant wilt eten: sommige lokale restaurants bieden speciale artisjokmenu’s tijdens het artisjokkenfeest:
0 reacties