Elke en Otto slaagden erin om al 2 keer een Risorgi Marche concert te bezoeken. Hiervoor legt een bezoeker altijd menig kilometers te voet af ! Opnieuw belandden ze bij de Potenza rivier, waarbij ze weeral een heuvelachtig parcours dienden af te leggen. (veel omhoog maar gelukkig dan ook naar beneden) Een flinke tocht voor de minder fitte Elke, doch de beloning bestond immers uit een uniek concert in het midden van de Sybillini-bergen.
Dit jaar begon de korte wandeling van 6,5 km in de kleine gemeente Fiuminata, bestaande uit verschillende dorpen zoals Fiuminata, Castello en Pontile, direct aan de grens met Umbrië.
De rivier de Potenza ontspringt op de 1364 meter hoge Monte Vermenone en mondt ten zuiden van Porto Recanati uit in de Adriatische Zee. De eerste menselijke vondsten dateren uit de bronstijd, maar Fiuminata werd belangrijker als een Romeins station Statio Dubios, aan een zijtak van de Via Flaminia, die veel verder naar het noorden langs de rivier de Potenza liep.
In de 10e en 11e eeuw regeerden hier de graven van Nocera en in de volgende eeuwen ontstonden de machtige verdedigingstorens Rocca di Santa Lucia uit de 11e eeuw. Vandaag zie je nog de ruïnes ervan, evenals die van de pittoreske Rocca Spindo, tronend op een rotsachtige piek.
Maar terug naar het concert: de organisatoren hadden een kleine weide direct aan de rivier gereserveerd als parkeerplaats.
Otto en Elke hadden nog even de tijd en slenterden eerst door het stadje Fiuminata met zijn prachtige stadhuis en de middeleeuwse kerk van Santa Maria Assunta
Het was vroeg in de middag en afgezien van een paar bouwvakkers liepen er nauwelijks mensen rond in de slaperige kleine borgo. Ze stopten even bij de Bar Centrale, om daarna zich te begeven naar het concertterrein. Eerst liepen ze door het uiterwaardenlandschap van de Potenza rivier, dichtbij de bron nog vrij vlak en glashelder en op sommige plekken enkele treden heel uitnodigend om te baden.
Daarna voerde het pad door velden en wijnstokken naar de wijk Pontile, waar ze zich van water voorzagen uit de openbare drinkwaterfontein.
Achter Pontile wandelden ze via holle wegen omhoog naar het concertveld. Iemand had het pad versierd met figuurtjes, doosjes en mobieltjes, wat de kleine kinderen van de medewandelaars veel plezier bezorgde tijdens de beklimming. Kort voor de weide moesten ze een steil grindpad afglijden.
Aan het einde van het pad bereikten ze de open ruimte, waar het concert van Eugenio in Via di Gioa net was begonnen: met weinig technologie, een publiek verspreid zittend op de weide en een prachtig uitzicht op de beboste bergen om zich heen.
“Beter dan dit wordt het niet”, dachten ze: inderdaad de band beëindigde zijn optreden zoals gepland, maar zonder een toegift omdat er een storm op komst was. Iedereen ging heel snel terug naar beneden, wat gelukkig bergafwaarts leidde over een brede, onverharde weg. Toch werd iedereen doorweekt op het korte stuk!
De parkeerplaats veranderde langzaam in een modderige weide. Snel de droge reservekleding aangetrokken die ze gelukkig mee hadden genomen om snel de parking te verlaten! Wat een pech: het had dit jaar tot nu toe nauwelijks geregend en heel Europa kreunde onder de droogte. De regen was zeer welkom, maar helaas niet op het concert!
Er was nog wat tijd vòòr het avondeten, dus reden ze naar het nabijgelegen heiligdom van de Madonna di Valcora, nog gesloten vanwege de schade veroorzaakt door de aardbeving in 2016. Dit heiligdom uit het begin van de 15e eeuw, gelegen op de plaats waar het dorp Serracchiano stond in de middeleeuwen, gebruikte men in de loop van de tijd als een kluizenaarsklooster. Het bevat fresco’s van de 14e-eeuwse regionale kunstenaar Diotallevi di Angeluccio.
Dan een ultrakorte omweg naar het mooie dorpje Castello met de San Giovanni Battista kerk, een lange stadsmuur en een hoge toren die boven het dorp uittorent.
Daarna arriveerden ze in het naburige Pioraco, dat Elke zich nog heel goed herinnerde van de laatste wandeling. Hier loopt de rivier Potenza dwars door de stad. Vanaf de bruggen kun je grote forellen zien die genieten van het heldere, frisse rivierwater.
De Eremo della Madonna della Grotta ligt aan de hoofdweg, specatulair ingebed in de rotsen. De kerk dateert uit de 15e eeuw, maar volgens de legende bezochten pelgrims de natuurlijke grot aan de achterkant van de kapel reeds in het jaar 1000. Er bestaat trouwens een natuurlijk, ondergronds grottenstelsel in de buurt van Pioraco.
Hun avondeten namen ze in de trattoria “Laila” aan de rand van de cassette, de houten huizen voor diegenen die hun huis verloren tijdens de aardbeving van 2016. Hier lieten ze zich verwennen met huisgemaakte ravioloni en gegrild lamsvlees voordat ze aan de terugreis begonnen.
Achtergrond informatie:
Dit deel van de Potenza-rivier is een aanrader voor natuurliefhebbers: idyllisch en rijk aan een netwerk van een ongelooflijk aantal wandelpaden, waarvan de meeste door de beboste hellingen langs de riviervallei leiden (we hebben je al de wandeling naar de stenen monsters van Li Vurgacci in een eerdere post aanbevolen ).
Het gebied lijkt helemaal niet overlopen te zijn. Bewegwijzerde fietsroutes leiden ook door Fiuminata en Pioraco, evenals een “Giro dei 4 Passi” (rondweg van 4 passen) voor sportieve fietsers, meer dan 67 kilometers lang en 700 meter hoog.
De Potenza rivier heeft een aantal vrij toegankelijke zwemplekken om af te koelen. De goed beheerde campings, bijvoorbeeld bij Pioraco en bij Fiuminata, worden vooral bezocht door stacaravans, die verspreid staan over het uitgestrekte gebied.
Een leuke dagtocht !
0 reacties