Dat kun je de prachtige tentoonstelling èn film van Anne-Mie Devolder en Roy Bijhouwer wel noemen; de twee, toegewijd aan architectuur en kunst, bezitten een vakantiehuis in de Marche en wijdden de tentoonstelling Movimento e Cambiamento (beweging en verandering) toe aan het landschap en het plattelandsleven in de regio waar ze zo van houden. Elke had het genoegen om ze twee keer te zien, één keer in Apiro en één keer in Cupramontana. Zelf was ik aanwezig bij de laatsgenoemde.
CANNA-PIJLRIET
Anne-Mie hield zich al enkelel jaren bezig met haar onderzoek naar canna of pijlriet (Arundo donax), riet dat lijkt op bamboe. Het resulteerde in verscheidene grootschalige schilderijen van de plant in verschillende seizoenen. Ook zagen ze er ongelooflijk echt uit, alsof ze meezwaaiden met de wind.
Alberto Cimarello, die opgroeide in en rond Cupramontana, hield de inleidende toespraak. Hij stelde de nogal retorische vraag waarom ze voor haar foto’s de canna koos en niet andere, wellicht meer indrukwekkende planten in de omgeving, zoals de steeneik of de moerbeiboom. Maar hij wist zelf het antwoord wel, want de canna is hier overal in de omgeving te zien en wordt op vele manieren gebruikt: in de tuin ter ondersteuning van tomaten of als schutting, als vermomming en versiering op festivals, en overal waar je een sterke stok nodig hebt. Als bewijs gaf hij haar speelgoed dat hij van canna had gemaakt, tevens een herinnering uit zijn eigen kindertijd: een klein geweer dat zelfs een “knal” maakte als de trekker werd overgehaald en een ratel waarmee de kinderen vroeger konden spelen en gebruikten met Pasen.
DE TENTOONSTELLINGSRUIMTES.
Alleen al de tentoonstellingsruimtes waren goed gekozen: in Apiro in de zalen van het Teatro G. Mestica, één van de vele prachtige theaters in de Marche, en in Cupramontana in het MIG (Musei in Grotta), in het oude Catarina-klooster.
DE FILM: DE 4 JAARGETIJDEN VAN DE FAMILIE MARIOTTI
De zaal van het MIG zat vol voor de opvoering van de film “Le quattro stagioni della famiglia Mariotti” van Roy Bijhouwer. De hoofdrolspelers van de film, de naburige familie Mariotti, zaten op de eerste rij. De familie runt haar kleine zelfvoorzienende boerderij net zoals ze dat in de 19e en 20e eeuw deed: de zaaimachine en tractor zijn oud, het brood wordt nog met de hand gebakken en het zouten van de ham wordt nog steeds liefdevol gedaan door Nonna, uit respect voor dit kostbare voedsel. De camera van Roy legde alles langzaam en zeer zorgvuldig vast, waardoor de film een grote rust uitstraalde. Hij vermeed bewust scènes die effect vereisen, zoals het slachten van het varken. Anne-Mie vertelde mij dat veel mensen uit de omgeving naar de tentoonstelling kwamen en tranen van emotie in de ogen kregen toen ze de film zagen: zoveel jeugdherinneringen kwamen toen weer naar boven…
Ook wij die dit leven slechts uit verhalen van ouders en/of grootouders kenden, genoten van de film en kunnen hem ten sterkste aan bevelen!
Gelukkig zette Roy de film op YouTube – natuurlijk met toestemming van de familie Mariotti. Een echt eigentijds document!
DE VERGARA
Na de film was er nog voldoende tijd om de schilderijen van Anne-Mie te bekijken, om met de bezoekers en de hoofdrolspelers te praten en – we zijn in de Marche! – een klein hapje te eten en te genieten van een lekkere lokale mousserende wijn.
Een kennis legde mij uit met een respectvolle verwijzing naar de oude mevrouw Mariotti: dat is nog steeds een echte Vergara. In het Marchigiaanse dialect waren de Vergara de vrouwen in de landbouw die in de 19e en het begin van de 20e eeuw leiding gaven aan het gezin en het bedrijf runden. (we moeten zeker eens een artikel schrijven over de Vergara’s rol in de Marche!)
ENKELE TIPS:
Op deze website vind je een overzicht van de werken van Anne-Mie.
Roy’s film staat op YouTube.
Ben je in januari in le Marche ? Wil je weten hoe ze vroeger in de dorpsgemeenschap hun varken tot worst en ham verwerkten bezoek dan een “Pista di Maiale” In Cupramontana kan je dat zeker.
0 reacties