De naam van onze buurgemeente Maiolati Spontini intrigeerde me vanaf het moment, dat we in Poggio Cupro kwamen wonen. Spontini bleek de naam van een zeer belangrijke componist aan het hof van Napoleon.
Hij werd in 1774 geboren te Maiolati en stierf er in 1851, enkele maanden nadat hij definitief naar zijn geboortedorp terugkeerde. Zijn naam voegde men in 1939 toe aan de oorspronkelijke gemeentenaam Maiolati.
HET SPONTINI MUSEUM
In deze gemeente bevond zich sinds 1951een museum Gaspare Spontini, het gebouw dat hij en zijn vrouw Céleste Erard in 1842 kochten. Ze lieten het verbouwen om er defintief te gaan wonen, een paar maanden voordat Spontini er zou sterven (1851).
Nadat zijn vrouw in 1878 stierf en er geen kinderen waren, kreeg het gebouw verschillende functies: van gemeentehuis, tot magazijn, school en uiteindelijk tot museum.
Dit jaar viert de regio le Marche 250 jaar geboortejaar van deze componist, zodat er talrijke evenementen gepland zijn.
RONDLEIDING SPONTINI MUSEUM
Tijdens de FAI-dagen, een soort openmonumenten dagen, opende het museum zijn deuren voor het publiek. Ooit bezocht ik het al met de heemkundige kring van Cupramontana, maar er mochten tijdens dat bezoek geen foto’s gemaakt worden.
Eindelijk de gelegenheid om het museum opnieuw te bezichtigen met foto’s deze keer !
Eerst kregen we de tuin aan de achterkant van het huis te zien, tegenwoordig helaas een grasveld, maar ten tijde van Céleste een mooie plantentuin.
In de ingang verwelkomde ons een buste van de componist en via een trap (de oorspronkelijke houten trapleuning was tijdens een recente restauratie vervangen door een gietijzeren exemplaar met de initialen van Spontini), bereikten we de eerste verdieping.
De verschillende ruimtes, vaak met mooi versierde plafonds, bevatten in chronologische volgorde de meesterwerken van de meester. Maar allereerst zagen we zijn doopakte; de 2de zoon van 5 jongens, dus voorbestemd om priester te worden.
Hij bezocht het priesterseminarium te Jesi, waar hij echter wegvluchtte, want zijn roeping lag bij de muziek. Het muziekconservatorium te Jesi werd zijn nieuwe school , maar tevens ontving hij lessen van de muziekmeester Niccolò Bonanni, een zeer onderschatte muzikale man. Een gedenksteen naast de San Lorenzo poort in Cupramontana herdenkt deze lessen.
Na een tijdje mocht Spontini naar het belangrijke conservatorium te Napels, om dan in 1803 naar Frankrijk te verhuizen. Hier componeerde hij zijn belangrijkste werken aan het keizerlijke hof van Napoleon, onder de bescherming van keizerin Josephine .
OPERA’S VAN SPONTINI
Zijn belangrijkste composities zagen we respectievelijk in de opeenvolgende museumzaaltjes tentoongesteld met dikwijls de originele partituren en tekeningen van de kostuums van de eerste opvoeringen.
La Vestale zou zijn grootste succes worden; een opera over de Vestaalse maagd Giulia, waarbij tijdens een verboden afspraak met Licino, op wie ze verliefd was, het heilige vuur uitdoofde. De heilige priester veroordeelde Giulia om levend begraven te worden. Op het laatste ogenblik redde een wonder haar van deze verschrikkelijke dood.
Tijdens onze rondleiding maakten we kennis met de andere belangrijke werken zoals Milton, Ferdinand Cortez en L’Olympia.
In 1818 benoemt de Franse koning Lodewijk XVIII hem tot Ridder in de koninklijke Orde van het Erelegioen.
Te Jesi verheft men hem in 1822 in de adellijke stand.
In 1820 gebiedt de Pruisische koning Frederik-Willem III hem naar zijn hof in Berlijn, waar hij de titel Generalmusikdirektor krijgt. Enkele van zijn meesterwerken past hij dan ook aan voor het Pruisische hof.
Tevens componeert Spontini voor Frederik-Willem III een erelied.
Doch na de dood van deze Pruisische koning zal zijn opvolger Frederik Willem IV geen gebruik meer willen maken van Spontini’s diensten en beschuldigt hem zelfs van majesteitsschennis. In Dresden zal hij wel nog even samenwerken met Wagner, die beïnvloed werd door Spontini. Dit schreef Wagner als overlijdensbericht bij het overlijden van Spontini:
Verneigen wir uns ehrfurchtsvoll vor dem Grabe des Schöpfers der Vestalin (Anm. von Elke: La Vestale), des Cortez und der Olympia.
Laten we eerbiedig buigen voor het graf van de schepper van de Vestaalse Maagd (noot van Elke: La Vestale), Cortez en Olympia.
Bron: “Wagner en Spontini” van Hans Engel, 1955. Daarin citeert hij uit Wagners verzamelde geschriften.
Goethe had ook veel waardering voor Spontini en voerde een tijdje een levendige correspondentie met hem.
Doch daarna keert de Marchigiaanse componist terug naar Parijs en Londen om dan in 1950 defintief naar Maiolati te verhuizen.
PRIVE-VERTREKKEN
We kwamen vervolgens aan op de tweede etage van het museum, het meest interessante deel voor niet-muziekkenners. Hier betraden we immers de privè-vertrekken van Spontini en zijn Franse vrouw Céleste Erard; de slaapkamer waar hij stierf, zijn bureau waar hij nog muziek schreef, zijn privè salons en die van zijn vrouw.
Tevens tentoongesteld 2 piano’s waarop hij componeerde en afkomstig van het bedrijf Erard, vader en oom van zijn echtgenote.
PARCO COLLE CELESTE
Ook hingen er ontwerpen voor het park Colle Celeste. In 1846 startten de werken in opdracht van Spontini en zijn echtgenote voor een openbaar park in Maiolati, doch uiteindelijk zou het een eenvoudige park worden met een Mariabeeld en aan het einde een mooi uitzicht op de omgeving.
Tegenwoordig wandelen de bewoners van Maiolati er vooral in de zomer, op zoek naar koelte onder de schaduwrijke bomen. Er bevindt zich ook een speeltuin en men organiseert er evenementen.
MAUSOLEUM VAN SPONTINI
Het geleide bezoek ging verder aan de overkant van het gebouw in de San Giovanni kerk.
Hier bevindt zich het graf van Spontini. Direct na zijn dood kwam zijn lichaam echter eerst in de Santo Stefano kerk van Maiolati, want het mausoleum was nog niet klaar in de San Giovanni kerk.
In de Santo Stefano kerk bevindt zich overigens een prachtig orgel van de beroemde Veneziaanse orgelbouwers Callido uit de 18 de eeuw, geschonken in 1811 door Gaspare Spontini aan zijn broer Don Antonio, de toenmalige pastoor van deze kerk en aan de organist Don Venanzo, een andere broer van hem.
In 1853 verhuisde zijn lichaam naar de definitieve plaats, in zijn mausoleum , die zich aan de linkerkant in de San Giovanni kerk bevindt.
Boven het altaar zagen we een speciaal kunstwerk uit de 19de eeuw, besteld in Rome door Céleste meteen na de dood van haar echgenoot: een kruisbeeld vastgemaakt aan een schilderij met als titel de Kruisiging met Maria, de heilige Johannes en Maddalena.
De plek tegenover Spontini’s mausoleum was eigenlijk voor Célestes tombe bestemd. Doch zij stierf op 88 jarige leeftijd in Frankrijk en werd begraven op het beroemde kerkhof Père la Chaise in Parijs. Af en toe gaan er weer stemmen op om haar lichaam naar Maiolati te verhuizen.
TIPS:
Het Spontini jaar startte op 17 maart 2024 met een concert in het Pergolesi theater te Jesi. Niemand minder dan de wereldberoemde dirigent en ex-directeur van La Scala te Milaan Ricardo Muti mocht dit jubileum jaar openen. Ben je geinteresseerd in de volgende evenementen van de 250 jaar Spontini, raadpleeg dan deze website.
Wil je het museum bezoeken, volg dan de volgende Facebook pagina.
0 reacties