We verheugen ons altijd als we via Marchecraft kennis kunnen maken met een ambacht uit le Marche. Deze keer stelde Federico voor om Marco Quacquarini te interviewen, die workshops Houten spelletjes maken organiseert.
Bovendien was ons bloggerteam volledig, Laura, Elke en ik met zelfs onze trouwe Duitse lezeres Ursel. Federico kon er helaas er niet zelf bij zijn.
Afspraak was in Caccamo, deelgemeente van Serrapetrona. Eerlijk gezegd hadden we de schrijnwerkerij kleiner verwacht, meer à la Geppetto en Pinokkio… Fantawood 1936 stond er geschreven op het grote gebouw, meerdere generaties al?
Bij het binnentreden maakten we kennis met de jonge Marco…we vroegen hem meteen naar het jaartal boven de deur. Ja dat was zijn opa wiens geest hier nog altijd ronddwaalde. Een krantenartikel verwees er naar, maar ook allerlei gereedschap die Marco zelf niet meer gebruikte, vanwege modernisering of te zwaar om te hanteren (vroeger maakte men immers veel uit gietijzer).
Marco bood ons enkele stoelen aan en startte meteen met zijn levensverhaal, dat toch wat ingewikkelder klonk dan “kleinzoon neemt schrijnwerkerij over van opa”.
In 1930 werd zijn opa geboren en vanaf zijn 6de levensjaar (1936 dus) ging hij na het middageten en na zijn schooluren bij een ambachtsman in de leer. Dat betekende heel wat in die tijd, want je leerde nl een beroep waardoor je later je eigen kost kon verdienen. Zijn moeder bracht dan ook vaak geschenken mee om die ambachtsman te bedanken.
Opa maakte zich zelfstandig, trouwde en kreeg een dochter die in de leerbewerking ging. In 1993 ging opa op pensioen. Ondertussen was er een kleinzoon Marco, die weliswaar vaak in het atelier van zijn opa speelde, maar aanvankelijk geen interesse toonde om het beroep verder te zetten. Hij zou dan ook eerst van alles uitproberen van landbouwer tot fabrieksarbeider, van bediende in een museum tot Thaise masseur. Doch in 2018 besliste hij toch om in de voetsporen van zijn grootvader te treden en ging in de leer in San Severino Marche bij vrienden van hem. Waarom niet bij zijn grootvader ? Tja die was niet meer mee met de moderne technieken en het zou teveel discussies hebben opgeleverd. Langzaamaan startte hij voor zichzelf en nam verschillende machines van zijn opa over. Die waren nog van een heel goede kwaliteit en functioneerden nog zonder problemen.
Door zijn verschillende activiteiten uit het verleden, bouwde hij al redelijk snel een klandizie op. Wat hij maakte ? Alles zei hij, behalve deuren en ramen. In ieder geval bleek hij heel creatief en wat hij niet kende of wist, probeerde hij uit te zoeken. Hij liet ons verschillende creaties zien, van originele boekenrekken tot tafels tot kinderspeelgoed. Als het niet lukte, gaf hij de opdracht gewoon door. Op zijn website zie je meer.
Bovendien experimenteerde hij met verschillende materialen, zoals het mengen van hars en hout. Een mooie lampenkap diende hierbij als voorbeeld, het hars ving hij zelf op.
Tevens leerde hij zich nieuwe technieken aan, o.a. eentje uit Japan die hij gebruikte bij het vervaardigen van een lijst , men moet het hout zachtjes branden…
Ondertussen had hij natuurlijk wat meer moderne apparatuur aangeschaft en een bijzonder ingenieuze afzuig constructie gemaakt, het voortdurende discussiepunt tussen hem en zijn grootvader. Maar Marco zag zijn opa altijd tot aan zijn enkels in het schaafsel staan en vooral ook veel houtstof inademen. Dat was nu echt verleden tijd.
Zijn samenwerking met Marchecraft bestond uit het aanbieden van workshops i.v.m. het maken van een houten spel. Meer info hierover op de website van Marchecraft.
Hij haalt hiervoor o.a. zijn inspiratie uit een spelletjesboek en had al met scholen bepaalde projecten gemaakt.
In het boek ontdekte ik warempel zelfs een sjoelbak !
Genoeg gekletst, nu wilde Marco toch wat machines in gang steken om ons de praktische werkwijze te tonen: van het mechanisch schaven tot het draaien en schuren van een stuk hout.
Zijn opa haalde het hout nog in de buurt en vervoerde het met een muilezel of zelfs via de lijnbus. Dat hoeft Marco gelukkig niet meer te doen; het wordt hem geleverd. Het kastanjehout bestelt hij in Calabrië en de andere soorten uit Noord- Europa en/of de Balkan. Ook recupereert hij hout, zoals de houten eiken dakbalken, afkomstig uit een huis dat schade ondervond bij de laatste aardbeving, die hij verwerkte tot planken voor een parketvloer.
Zijn verschillende vrienden hielpen hem om een mooi logo te maken en een mooie tekening in zijn atelier.
Deze FW blijkt zijn handtekening te zijn voor zijn afgewerkte producten. Pyrotechnisch,( ingebrand in het hout dus) brengt hij het aan. Voor ons volgde dan even een demonstratie:
We mochten echter zijn atelier niet verlaten vooraleer we zijn eigen vino cotto proefden, de specialiteit van vooral Loro Piceno. De druiven worden 2 keer geperst, het sap wordt dan gekookt en dat wordt dan bewaard totdat het wijn wordt. Het smaakte ons best !
.
Wie Marco en zijn Fantawood wilt bezoeken of een opdracht voor hem heeft, kan hiervoor in Caccamo terecht, een deelgemeente van Serrapetrona. Weten jullie nog ? Bekend om de rode schuimwijn of Vernaccia spumante.
Een workshop meemaken ? Contacteer dan Marchecraft.
Wij vonden het in ieder geval leuk om een jonge versie van Geppetto te hebben ontmoet !
0 reacties