Als wij, Marchigianen, naar de grote stad gaan, dan bedoelen we Ancona, de hoofdstad van onze regio. Met zijn ca. 150.000 inwoners, tevens de grootste Marchigiaanse gemeente. Niet iedereen houdt van die stad, maar dat zijn wellicht diegenen die niet verder dan de haven geraken en nog net de winkelstraat zien.
Ancona, zoals we reeds zagen in eerdere blogs, moet ontdekt worden. Want weinigen kennen het Romeinse en middeleeuwse gedeelte.
Bovendien beschikken de Anconitanen over een eigen strand bij de Passetto, maar ook over grote parken.
Deze keer nemen we jullie dan ook mee naar Il Parco del Cardeto, de 35 hectare groene long van Ancona !
In 2005 opende de gemeente het park, dat jarenlang militair domein was, voor het publiek. Door de jaren heen kwamen er 5 ingangen, wij betraden het park aan het einde van de Via Panoramica, één van de 2 uiteindes.
Tijdens de Napoleontisch tijd ( einde 18de /begin 19de eeuw) bouwde men hier een militair fort, dat zou deelmaken van de 14 forten gordel. Tijdens de wandeling komt men dikwijls resten ervan tegen.
De naam Cardeto vindt zijn oorsprong in de plantennaam cardo of distel. Die komt hier veel voor. Maar ook talrijke andere flora, want tijdens de militaire jaren werd de natuur met rust gelaten.
Wij zagen de wilde narcissen en een andere keer de paars bloeiende judasbomen.(Cercis siliquastrum)
Al slingerend door het park,
komt men aan de zeekant, met mooie uitzichten !
Halverwege valt vooral een bijzonder bronzen kunstwerk op: la Porta del Mu (de Mu poort) vervaardigd in 2004 door de Anconitaanse kunstenaar Floriano Ippolito. Uiteraard geschikt voor talrijke foto’s !
Uiteindelijk komen we toch bij de meest bijzondere bezienswaardigheid van het park: het Joodse kerkhof. Op een reusachtig weiland zien we talrijke witte stenen, het blijken Joodse grafstenen. Hier bevond zich tussen de 15de en de 19 de eeuw het Joodse kerkhof. Nu zouden er nog 178 stenen zijn, veel hebben de tand des tijds niet doorstaan. Zeer indrukwekkend, ooit stonden al de stenen naar Jerusalem gericht naar het oosten. Het merendeel der grafstenen verzamelde men naar een lager gedeelte.
Bovendien geneit men van een prachtige blik op de Adriatische Zee !
In de verte ziet men nog allerlei oude miltiaire gebouwen staan, deels gerestauareerd. Er bestonden allerlei projecten voor musea e.d. doch die lijken nog altijd gerealiseerd te zijn.
Het park bevindt zich eigenlijk op 2 heuvels Il Monte Cardeto en die van de Capppuccini. We arriveren op de Monte Cappuccini, waar we via het 16de eeuwse bastion van San Paolo, de ingang van Het Engelse Kerkhof bereiken. Is helaas niet te bezichtigen. Hier werden de protestanse en anglikaanse overledenen begraven.
Langzamerhand naderen we de oude vuurtoren van Ancona, waarbij we af en toe ook zicht krijgen op de haven van Ancona en de stad zelf. Vanaf 1860 vormde de vuurtoren een lichtbaken voor de zeevaarders tot 1965. Tegenwoordig organiseert men er in de zomer talrijke evenementen. Raadpleeg de volgende website om die evenementnen te weten.
We zien nu ook heel duidelijk de resten van het Romeinse amphitheater.
Men kan nu helemaal nog tot de vuurtoren wandelen of het park verlaten bij de Via Dispizio. Wie wil gaat nu nog naar het amphitheater. Onderweg ernaar toe ,net onder de muren van het park , in de Via Birarelli, valt een gedenkplaat op. In deze schuilplaats verloren een 700-tal mensen hun leven in 1943 tijdens een bombardement. Net in de buurt van deschuilplaats stond een school. Het verhaal gaat dat 1 leerlinge wegens straf tijdens de kluchtaanval niet mee mocht schuilen, maar in de school moest blijven. Zij overleefde dan ook als enige van haar hele school de luchtaanval.
Openingsuren : (afhankelijk van zonsopgang en zonsondergang.)
Van 1 november t/m 31 maart: 7.00/7.30-19.30-20.00
Van 1 april t/m 31 oktober: 7.00/7.30-20.30/21.00
Een hulpmiddel vormt het onderstaande kaartje.
Hier de coordinaten van de start van onze wandeling.
Een idelae plek als je de drukte van de havenstad wilt ontwijken !
0 reacties