Onze trouwe lezers zullen de naam San Romualdo meteen herkennen ! Hoe vaak vermeldden we deze heilige wel niet in onze artikels ? Nochtans geboren tussen 951-953 in Ravenna. Niet bepaald in de buurt van le Marche, zeker niet in die tijd !
Rond zijn 20 jaar bekeerde hij zich tot de Benedictijnerorde, zou in Spanje verblijven , terug naar Ravenna komen, om daarna via omzwervingen rond het jaar 1000 in Camaldoli te belanden, in de buurt van Arezzo. Daar stichtte hij dan een zijtak van de Benedictijnen: de Camaldolenzerorde, waarbij hij naast het westerse Ora et Labora (bid en werk) ook het oosterse kluizenaarsschap aan toevoegde. Deze vereniging van Westerse en Oosterse filosofie kwam terug in het symbool van deze Orde: 2 duiven die samen uit dezelfde kelk drinken:
De Camaldolenzer monniken bouwden dan ook naast gewone kloosters ook vaak kluizenaarsgrotten, of kluizenaarsgebouwen.
Bijvoorbeeld de Eremo dei Frati Bianchi in Cupramontana, waar de eerste monniken in rotswoningen verbleven.
Een 18de eeuwse kopie van het schilderij De Verschijning gemaakt door Andrea Sacchi (17de eeuw in de Vatikaans musea) hangt in de San Leonardokerk in Cupramontana. Hier wordt San Romualdo in zijn witte pij als oudere man afgebeeld.
Romualdo verplaatste zich dan geregeld in Umbrie en in le Marche waar hij in 1027 stierf in de abdij van Valdicastro.
Bovendien nam een kleine gemeente de naam van deze heilige aan: Poggio San Romualdo
In 1595 werd hij heilig verklaard. Doch al in 1480 was zijn lichaam al belangrijk. 2 monniken uit Ravenna probeerden namelijk het lichaam van Romualdo vanuit de abdij Valdicastro terug te smokkelen naar zijn geboortestad. Doch tijdens hun halte in Jesi werd hun plan ontdekt. Vanaf dan startte een hele strijd tussen Fabriano (waartoe Valdicastro behoorde) en Jesi, want relikwieen of beter nog lichamen van geestelijken die vereerd werden, trokken altijd veel pelgrims en betekende natuurlijk inkomsten !
Uiteindelijk ontving Fabriano bijna heel het lichaam, waarbij Jesi een deel van de arm kreeg. Tegenwoordig in de Dom van Jesi te zien.
Zo kwam Romualdo dan in de San Biagiokerk van Fabriano (13de-18de eeuw) terecht , dat vanaf dan de Chiesa dei Santi Biagio e Romualdo werd genoemd.
Bij onze vorig artikel over ons bezoek aan het Oratorium del Gonfalone , vertelden we reeds dat een vrijwilliger ons meenam naar de crypte van San Romualdo. Het was immers zondag , waardoor er mis was en de crypte niet te bezoeken. Doch hij bezat de sleutel en als we stil zouden zijn mochten we het even bekijken.
Bijna 300 jaar lang bevond zich de urne van San Romualdo boven in de kerk, totdat men in 1748 een crypte bouwde onder het altaar. Amper 50 jaar later breidde men deze ruimte al uit.
Helemaal vooraan zagen we de urne/tombe, rijk versierd . De achterkant daarentegen toonde hoe de urne oorspronkelijk was:
Alle beschilderingen vertelden iets over het leven van San Romualdo en ook het goddelijke oog mocht niet ontbreken.
Een jonge beeldhouwer uit Fabriano Fabi Altini , maakte in 1855 een marmeren standbeeld van deze heilige:
2 bustes herinneren enerzijds aan de camaldolenezer abt Albertinus Bellenghi die giften naliet in zijn testament om de crypte te verfraaien
Anderzijds er tegenover de enige Camaldolenzer paus die er ooit was: Paus Gregorius XVI. In 1841 bezocht hij de crypte als paus.
In 1980 bestudeerde een universitair team de beenderen van San Romualdo en bevestigde zijn identiteit.
Als er geen mis is, kan men gewoon de crypte bezichtigen via de kerk of men kan in de crypte de dagelijkse mis om 8.30 bijwonen.
Naast de kerk bevond zich nog de kloosterommegang van het voormalige San Biagio Klooster
Hier woonde nu nog 1 monnik .
De kerk zelf konden we helaas niet bekijken, maar we komen een volgende keer terug. Hier de coordinaten waar de crypte zich bevindt.
Alweer een interessante rondleiding !
0 reacties